Дејан како бебе е најден во кутија во парк, со усвојувањето почнал ужасот: Очувот му ставал пиштол в уста, го симнале од бесилка

За Дејан Миќиќ од Бјелина годините на страдање и тешкиот живот без родители, исполнет со малтретирање и растење на улица, се заменети со посреќна слика. Семејството Станишиќ ги препознало маките и болките кои ги носи и му ги отвориле вратите од нивниот комплекс и му понудиле можност да работи таму.

- Животот ми беше многу тежок, но благодарение на жителите на Семберија, црквата Свети Ѓорѓија во Бјелина, храмот Петропавловск, со молитва, многу ми помогна, бидејќи немав воспитување, туку сам се борев во текот на целиот мој живот и секогаш ќе останам таков, да се борам - вели Дејан.

Неговата животна приказна претходно беше објавена во медиумите. Дејан не знае кои се неговите вистински родители и како што кажа, не сака повеќе да знае.

-Ако не ме бараа до сега, не ми требаат сега кога сум свој човек. И да се појават, немаше да имам срце да им пријдам, само ќе ја свртев главата и ќе реков - не те познавам, иако секогаш ми недостасуваше да ја чувствувам таа семејна љубов“ - искрено изјави Дејан.

Тој беше посвоен на една и пол година, откако беше пронајден напуштен во парк во картонска кутија. Семејството во кое порасна беше сè освен она што требаше да биде.

- Ме тепаа и малтретираа. Мојот очув двапати ми стави пиштол во уста. Покрај мене имаа уште две деца. Им ги перев сите алишта, ја чистев куќата, ги поддржуав. Ако заработував помалку од 50 марки дневно на улица, не смеев да влезам дома. Ако не носев доволно пари, морав да спијам некаде во градот - изјави Дејан.

Кога жената која го посвои умре во 2009 година, тој остана на улица. Потоа се појавија дополнителни проблеми.

-Имав 17 години, спиев во парк и на автобуска станица, во напуштени куќи. Живеев во куќа во која немаше ниту врати, ниту прозорци. А имаше и луѓе кои дојдоа да ме тепаат и малтретираат - се присетува Дејан. Тоа беше многу тежок дел од неговиот живот, кога се обиде да се самоубие.

-Тогаш се обидов да се самоубијам. Ме симнаа буквално од бесилка. Не можев повеќе да издржам таков живот. После тоа бев упатен на лекување во Бања Лука во психијатриска болница, каде што поминав 14 дена. Животот ми беше навистина тежок - искрен е Дејан и додава дека доколку бил сместен во вистинско згрижувачко семејство кое е здраво, неговиот живот денес би изгледал сосема поинаку.

- Сакав многу во животот. Сакав да завршам и средно училиште, да имам своја работа, семејство, но тоа не ми се оствари – изјави претходно.

Една од неговите желби навистина се исполни - да има свој стан. Ја добил како дел од грижата за домување на лица во состојба на социјална потреба.

Неговата втора желба, како што рече тогаш, била да најде работа, која сега се оствари.

Пред две години Дејан изјави дека има и трета желба - да основа семејство. Тој истакнува дека бидејќи никогаш во животот не почувствувал родителска љубов, би сакал да им ја подари на своите деца.

Дејан, кој од работ на животот и пропаста спасот го најде во верата и црквата. Вели дека денес е многу поинаков отколку што бил.

- Бев на лош пат, водев лош живот. Тука многу ми помогна црквата, бидејќи лошото друштво ме доведе до тоа. Благодарение на Бога и на Пресвета Богородица се ослободив од тоа - нагласува Дејан.