Денес е светски познат, но кој е всушност ХУГО БОС: Им правеше униформи на сите нацистички лидери, а неговите одела ги носеше и Адолф Хитлер

фото:Wikipedia

Беше учесник во Првата светска војна и единствено му беше важно да биде „важен“.

Хуго Фердинанд Бос е навидум обичен германски државјанин кој го наследил семејниот бизнис со долна облека во неговиот роден град Мецинген, а потоа ги исполнувал своите должности кон државата по отслужувањето на воениот рок. 

Во 1924 година, Бос отвори компанија за производство на работна и спортска облека. Но, што научил Бос за време на Првата светска војна? Дека војната е најдобриот бизнис. Зголемената популарност на Национал-социјалистичката партија и објавувањето на Втората светска војна се совпаднаа со лошиот бизнис на компанијата, која беше пред банкрот. Но, го искористи моментот на „само следевме наредби“, а единствените наредби што ги следеше доаѓаа од длабочините на неговата отруена нацистичка душа, што го докажа со приклучувањето кон партијата во 1931 година.

Потоа, речиси веднаш, се издигна од сите финансиски тешкотии потпишувајќи ексклузивен договор како производител на униформи. Првично, тие беа кафеави кошули за една од паравоените формации на партијата, потоа одела за нацистичката младина, а потоа црни униформи за Schützstaffel попозната како СС.

Тој стана дизајнер на униформи

Сега, моментот кој не е во ред - е дека Бос бил дизајнерот на овие униформи, што не е исто што и производителот, пред се затоа што не можеме да го класифицираме како дизајнер кој се карактеризира како доволно креативна личност за да внесе иновации во светот на модата. 

Се шпекулираше дека дури и Адолф Хилтер ги носел неговите одела

Како и повеќето во тоа време, тој беше само мал работник во ментално болен режим во кој и самиот веруваше, а во знак на лојалност многу добро изгоре. Самата идеја за дизајнот еволуирала од претходните пруски воени униформи модифицирани од извесен Карл Дибич, уметник и офицер на СС, кому му бил доделен бројот 1436 кога се приклучил на партијата, релативно висок во споредба со бројот 508.889 што му припаѓал на Бос. Ова е важно затоа што укажува на повисоко ниво на доверба што манијакалниот фирер ја имал кон Дибич и логично е што ја имал „честа“ да дизајнира униформи за сејачите на смртта.

На работниците им плаќал мала сума пари

Малку помал дел им припадна на неколку несреќни затвореници, поточно 140 Полјаци и 40 Французи (ова е официјална бројка, иако се мисли дека бројката е многу поголема) кои беа насилно донесени во фабриката да ги сошијат истите униформи кои беа последното нешто што синови, ќерки, татковци и мајки ќе видат пред нивните очи. Каква работа од соништата! Тие наводно биле платени за својата работа со мала сума на пари и биле во подобра положба од затворениците во логорите. Сепак, работничкиот логор беше дел од фабрика, можеби не беше поставен како камп, но беше доволно валкан и мизерен за да го проколнуваат денот кога се родени.

Тогаш Бос еден ден се разбудил со идеја да ги подобри условите за работниците, а тој ден била токму таа 1944 година, односно една година пред крајот на војната кога било очигледно дека од германскиот Рајх ќе останат само копчиња за да се соберат неколку поени пред крајот секако. И кога дојде време големите идеи за Ариевците да паднат во кал и да се носат пресуди, големиот Бос се обиде да го негира членството во партијата, погодувате, повторно да ја спаси компанијата. Прво беше класифициран од Ослободителниот суд како активен поддржувач на нацистичката партија, плаќајќи казна од 100.000 марки, а потоа му беше одземено правото на глас, а потоа и најболното, да ја води компанијата што ја создаде. Се разбира, тој поднел жалба и бидејќи правдата е секогаш незадоволна, казната му била намалена од активен поддржувач на партиски послушник, а супер Хуго уште еднаш успеал да ја спаси компанијата и да се задржи на директорскио стол до 1948 година, кога тој починал од забен апсцес.

Бизнис

Како што бидува, по неговата смрт, компанијата ја наследи неговиот син Зигфрид Бос, кој можеби ја дал најглупавата изјава во историјата на изјавите: „Се разбира дека татко ми припаѓал на нацистичката партија, но кој не припаѓал во тоа време? “.

Кој знае, можеби првобитната намена на овој бренд ќе се врати во употреба кога ќе дојде време да се униформираат некои нови лудаци, бидејќи бизнисот е бизнис и треба да се прилагодите.