Ги затвараме очите пред добрите намери, газиме по туѓиот труд и помош, па до кога? Поучна приказна

Прашањето што се чини дека ги има своите корени во постоењето на самиот човек е зошто луѓето на доброто одговараат со зло?

На секого му се случува. Луѓето само ги затвораат очите пред добрата намера. Го проколнаат секој искрен напор што го вложуваме за да помогнеме некому. Зошто се случува ова? Оваа мудра приказна има одговор за тоа:

Еднаш, едно младо девојче во солзи тропна на вратата на еден стар мудрец и му ја раскажа својата приказна.

„Не знам како да продолжам со животот...“, рекла таа со растреперен глас. „Цел живот се однесував кон луѓето онака како што би сакала тие да се однесуваат кон мене. Бев искрена, им го отворив срцето, ги поканив сите внатре ... Секогаш кога можев, се обидував да им направам добро на сите, не очекував ништо за возврат, помагав со се‘ што имав. Сите ме исмејуваа. Ме повредија до срж ... ме навредуваа, ме вреѓаа, лажеа ... јас сум едноставно уморна ... Те молам кажи ми ... што можам да направам?"

Мудрецот трпеливо слушал и ѝ дал совет:

„Соблечете се и шетај по улицата потполно гола“, рекол смирено мудрецот.

„Извини, но не паднав толку ниско. Најверојатно се лутиш или се шегуваш! Ако го направам тоа, можам да очекувам се‘ ... ... Сите ќе ми се смеат, тоа ќе биде Божји суд “, рекла девојката.

Мудрецот одеднаш станал, ја отворил вратата и го ставил огледалото на масата.

„Срам ти е да шеташ гола, но поради некоја причина не се срамиш да ја разоткриеш својата душа пред целиот свет. Ја држиш отворена како оваа врата. Ги пушти сите да влезат. Нашата душа е огледало, така што можеме да го видиме нашиот одраз кај другите луѓе. Нивните души се зли, исто како и грдата слика што ја гледаат кога ја гледаат твојата чиста душа. Тие немаат ниту сила, ниту храброст да признаат дека сте подобри од нив, и тие се тие што треба да се променат“, рекол старецот.

„Што да правам? Како можам да ја променам оваа ситуација во која се наоѓам, кога ништо, во суштина, не зависи од мене?“, прашала девојката.

„Дојди со мене, имам нешто што да ти покажам. Гледај, ова е мојата градина. Го наводнувам и со години се грижам за овој прекрасен цвет. Да бидам искрен, никогаш не сум бил сведок на негово цветање на пупка. Се‘ што гледам се овие прекрасни цвеќиња и нивната волшебна убавина и мирис“.

„Драго дете, учи од природата. Погледнете ги овие прекрасни цвеќиња и направи го она што го прават и тие - внимателно отворете го срцето за другите. Отворете ја својата душа за добрите луѓе. Тргнете се од оние што ви ги кинат ливчињата, ги фрлаат на земја и ги газат. Тревата не ти е ни до колена, затоа не обидувајте се да им помогнете. Се‘ што некогаш ќе видат во тебе се рефлексии, кои не можам да ги поднесам“.

Фото: pixabay.com