Имав две жени- сопруга и љубовница: И тогаш направив нешто што ги изненади сите...

Сопругата си ја врзуваше косата во реп за да не и падне во очи додека готви, чистеше или ги гушкаше децата. Дома носеше меки тренерки, широки маици кои беа погодни за стоење покрај шпоретот, бришејќи ги подот или ширејќи свежо испрани алишта.

Само на празници носеше елегантни блузи и широки здолништа, ставаше големи обетки на ушите, безброј алки на рацете и ги носеше децата во црква или на фестивали. Заминуваа без мене. Не ми се допаѓаа тие настани и бев уморен. Па, не сум баш толку уморен, но тоа беше добар изговор за мене да имам семејство. Кога ќе ги испратив, седнував во автомобилот и одев кај мојата љубовница

Да, ја изневерував сопругата!

Љубовницата ја носеше косата по грбот. Не и пречеше затоа што не готвеше, немаше деца. Дома носеше елегантна наметка, а одоздола се гледаше чипкаста долна облека. Таа не брзаше. Никој не го оттргнуваше нејзиното внимание од мене (не се грижеше за децата или постарите родители).

Додека сопругата беше една од оние домаќинки кои наесен ревносно ставаат милион тегли зимска храна во оставата, љубовницата сакаше да оди во суши барови. Сакаше егзотични јадења, а со неа научив да јадам „со стапчиња“.

Кога првпат ја запознав љубовницата и ја изневерував сопругата, семејството ми стана товар. Ми се чинеше дека жена ми има само едно прашање за мене: кога ќе биде платата? На децата секогаш им требаше нешто: чевли, училишен ранец, додатоци....

Мојата љубовница секогаш ми даваше мали, пријатни подароци кои вешто ги криев од сопругата. И подарив и подароци кои таа сама ги избра.

И по неколку години и три деца, мојата сопруга остана слаба. Бев одлично кога ја запознав со моите колеги на работа. Таа беше примерна жена.

Моите пријатели веќе се навикнати на мојот двоен живот. И завидуваа на мојата љубовница, но сакаа да доаѓаат кај мене дома, да бидат домаќини кај жена ми која приготвуваше одлични баклави, пити, колачи... Малкумина од нив имаа среќа да се оженат за таква домаќинка.

Напуштајќи ја мојата куќа, тие секогаш го имаа истото прашање во нивните глави: „Па, што сака уште оваа будала, освен ваква жена...“

Во такви моменти бев многу горд на моето семејство, бидејќи имав удобен и чист дом, убава и паметна сопруга и деца.

Времето брзо помина, животот не се промени многу. Се навикнав на мојата љубовница, исто како што се навикнав на мојата сопруга. Сфатив дека се плашам да не ја изгубам. Никогаш не ѝ ја признав љубовта или дека ќе го оставам семејството поради неа, но сега почнав да и кажувам за моите чувства, бидејќи се појави голема љубомора.

Никогаш не ме вознемируваа мислите дека може да ја загубам сопругата. Толку ја сметав за дел од мене, како да е моја продолжена рака... Никогаш не ни помислував дека можам да бидам без неа...

Еден ден сопругата дозна за љубовницата. Бев соочен со избор. Или подобро, да бидам целосно искрен, останав без избор. Останав да се борам за една од нив. Во тој момент сфатив дека цело ова време бев ужасно осамен.

Ги имав двете: љубовница и сопруга. Жена која беше убава и пријатна, направи дом и ми роди деца, а од друга страна љубовница која ми го задоволуваше егото.

Но, ги изневерив и двете.

На крајот решив да бидам сам затоа што ги имав и двете, а како да не сакав ни една. Време беше да се сакам себеси...