Јулија пред 22 години со таткото влегла во воз, па ѝ се губи секаква трага: Деталите на кошулата ја запрепастиле полицијата

Нејзиниот татко испил неколку чаши повеќе за време на патувањето, па заспал, а кога се разбудил, се згрозил.

Во 1999 година, кога имала само четири години, Јулија Мојсејенко патувала со својот татко со воз меѓу две села во Белорусија. Нејзиниот татко испил неколку чаши повеќе за време на патувањето, па заспал, а кога се разбудил, се згрозил. Облеката му била крвава, а од Јулија - ни трага ни глас.

Полицијата, логично, прво се посомневала во таткото, но подоцнежните анализи утврдиле дека крвавата дамка не е на Јулија. Бидејќи бил пијан кога заспал, татко ѝ не можел да се сети дали се степал со некого, или се случило нешто друго, што ја отежнало работата на полицијата значително.

Го барале детето низ целата земја, но секое пребарување било неуспешно. Мајката на Јулија лепела слики од неа насекаде, па дури и инсистирала да се преселат, бидејќи живееле во близина на железничката станица, бидејќи таа не можела да ги гледа возовите како минуваат.

Од друга страна, истата година, во малиот град Рјазан, кој е оддалечен дури 1.000 километри од Минск, на железничката станица е пронајдено четиригодишно девојче која била во состојба да го изговори нејзиното име како и името на нејзината мајка и татко, но не знаела од каде потекнува.

- Тогаш не знаев дека сум од Белорусија. Не знам како, но во раце држев печат на некоја библиотека која се наоѓала покрај населбата кај Рјазан, најверојатно го најдов некаде. Поради тоа, никој не можеше да претпостави дека сум од Белорусија, сите мислеа дека сум од Рјазан или околината-изјавила Јулија, денес 24-годишна девојка.

Нов почеток со ново семејство

Ирина Алпатова, која имаше син со сериозни здравствени проблеми, работеше во една од градските аптеки во Рјазан. Таа еднаш рече дека ако нејзиниот син преживее, ќе го посвои детето како благодарност до Бога. Така се случи. Отиде во дом за незгрижени деца, го барала било кое дете, процедурите во Русија во тоа време не беа толку тешки како денес, и ја добила Јулија.

Четиригодишното девојче потоа го поминало патувањето со воз низ разговорот, велејќи дека е со маж и жена, дека спијат во напуштени згради, дека проселе и се криеле од полицијата и дека ја оставиле на железничката станица во Рјазан.

Јулија го доби презимето на семејството што ја посвоило, завршила училиште, се запишала на фармакологија и родила дете, а за сето тоа време, биолошката мајка не престанала да ја бара.

Еден ден, зборувајќи за своето минато со своето момче, Јулија беше изненадена од тоа колку нејзините родители беа немилосрдни во годините што изминаа. Тогаш нејзиното момче напиша неколку клучни зборови на Интернет: „исчезнато девојче на возраст од четири години“.

Резултатите од пребарувањето почнале да се нижат, меѓутоа, излегувале податоци за исчезнатите деца на територијата на Русија. Потоа, Илја, нејзиното момче, ја прошири потрагата на територијата на поранешниот Советски Сојуз, и Јулија се појави…

Во исто време, двајцата млади луѓе стапиле во контакт со полицијата во Белорусија, и по неколку дена, стапиле во контакт со вистинското семејство на Јулија.

- Претпоставував дека полицијата ги известила дека ги барам, но се двоумев да им се јавам - рекла Јулија.

Не многу подоцна, додека сѐ уште собираше храброст да се јави, нејзиниот телефон заѕвони. Од другата страна на слушалката беа нејзините родители.

- Прво се јави жена и ѝ го предаде телефонот на мајка ми. Плачеше и му се заблагодари на семејството што ме посвои и воспита сите овие години. Беше многу емотивно - Јулија се сеќава на првиот контакт.

Таа наскоро тргна за Белорусија со Илја, а ДНК тестот само ја потврди нивната врска.

Денес, Јулија сѐ уште живее во Рјазан, нема план да се врати во Белорусија, но сега има сосема поинаков живот, бидејќи секојдневно се слуша со своите родители.

Околностите под кои исчезнала, како и крвта на гардеробата на нејзиниот татко, сѐ уште не се решени.

Foto: Printscree/Youtube