Ќе ја кренам главата горе и ќе испијам чаша за тебе, кога нема да се чувствувам како морон од „Идиократија“

Дали да се биде уметник е благослов или проклетство? Тешка професија налик на рударската. Копаш по својата душа и никогаш не знаеш на која руда ќе наидеш. Според тоа што ќе го изнесеш во јавноста, се чувствува колку си копал длабоко во себе и колку руда има во тебе. Кој има уметнички талент тој нема друг избор, туку да работи на себе и да создава, без разлика какви се околностите.

Во ДНК на Панчо и Андреј била запишана музиката како дел од уметноста. Копаа по нивната душа повеќе од две децении и наидоа на големи количини руда кои ја составија во песни, хитови кои ќе му пркосат на времето. Одржаа безброј концерти пред преполна публика. Тоа беше  благослов на музичката уметност, на нивната професија.

Музиката е тешка професија, но не мора да заврши трагично. Со овие зборови Пере од „Нокаут“ се прости од своите драги колеги.

За жал, нивниот последен концерт во Кочани заврши најболно и најтрагично. Местото каде што секогаш беа пречекани и испратени со овации, стана нивна гробница. Го нема веќе Андреј, едната половина на дуото. Ги изгубивме музичарот Филип Стевановски , гитаристот Андреј Коларов, тапанарот Ѓорѓи Ѓорѓиев, придружниот вокал Сара Пројковска, тонецот Игор Велков, бит-боксерот Мартин Атанасовски – Буцо и Александар Ефремов, фотограф на бендот.

Но, ги нема повеќе ни младите луѓе чии срца таа вечер чукаа во ритамот на песните од бендот. Нивните желби, соништа, се сплотија со чадот кој се изгуби во далечините.

Какво проклество на професијата!

Ми ја изгореа душата прво како ЧОВЕК .

За кого можеме во оваа наша како проколната за трагедии Македонија, да кажеме дека е човек? Живееме во време кога се е во парите и вистинските вредности се изгубени. Во морето на нелуѓе тешко е да се пронајде човек. Некогаш љубовта, почитта и добрината беа на цена, барем така ни велеа родителите. А денеска поради стекнување на пари и моќ на цена се понижувањето и лошотилокот. Мито и корупција.