Кога ја изгубил мајка си, доживеал понижување од учителката: Години подоцна горко зажалила откако добила писмо...

Никогаш не знаеме со какви проблеми се соочува некој во животот, но љубезноста, разбирањето и поддршката можат да променат нечиј живот
Кога на почетокот на учебната година наставничката застанала пред својот клас во петто одделение, со насмевка им се обратила на учениците и им кажала на сите наставнички дека ги сака подеднакво како и сите нив. Но, таа не беше искрена - имаше едно дете кое не ѝ се допаѓа, момчето по име Теди Стодард.
Го следела претходната година и забележала дека тој никогаш не си играл со други деца, дека рацете и облеката му биле секогаш валкани, дека е неуреден и дека не покажува радост. Неговото однесување ја иритираше и таа уживаше да ги коригира неговите хартии со црвен молив, да ги означува со големо „Х“ и да пишува „неуспех“ на врвот на страницата.
Во училиштето во кое работела постоело правило професорите да ги прегледуваат досиејата на своите ученици на почетокот на годината. Кога пристигнала кај Теди, била изненадена од она што го нашла.
Неговиот наставник во прво одделение напишал: „Теди е паметно момче, весело и секогаш подготвено да помогне.
Наставник од второ одделение напишал: „Теди е одличен ученик, популарен меѓу своите врсници, но стана вознемирен и депресивен затоа што мајка му е тешко болна. Неговиот живот дома станува сѐ потежок“.
Наставник од трето одделение напишал: "Мајката на Теди почина. Тој се труди, но тешко му е. Татко му не му посветува доволно внимание. Ако нешто не се преземе, ова дете ќе се повлече во себе и неговото образование ќе страда".
Наставникот од четврто одделение напишал: „Теди е повлечен и незаинтересиран за училиште. Тој нема пријатели и понекогаш спие на час“.
Откако ги прочитала овие извештаи, наставничката почувствувала срам и каење.
Кога учениците ги донесоа своите новогодишни подароци, сите беа прекрасно завиткани, освен оној на Теди. Неговиот подарок беше несмасно завиткан во кафена хартија. Наставничката го отворила и пронашла внатре стар ѓердан со неколку исчезнати камења и полуискористено шише парфем. Некои студенти се насмеале, но таа веднаш го ставила ланчето околу вратот и се испрскала со парфем.
Теди потоа и пришол и тивко и рекол: „Денес мирисаш на мајка ми“. Таа ноќ наставничката плачела со часови.
Од тој ден, таа престана да биде само учителка која предава читање, пишување и математика – стана учителка која ги подучува децата. Таа почнала да му посветува посебно внимание на Теди. Кога таа го охрабри, тој напредуваше. Колку повеќе таа го мотивирала, толку повеќе успевал. На крајот на учебната година станал еден од најдобрите ученици во класот.
Поминаа години, а таа доби писмо од него:
„Драга учителке, ти си најдобрата учителка што сум ја имал во животот.
Шест години подоцна, таа доби уште едно писмо: „Завршив средно училиште трет во мојот клас. Сè уште си најдобрата учителка што сум го имал.“
Четири години подоцна, ново писмо: „Работите беа тешки, но не се откажав. Наскоро ќе дипломирам на факултет со врвни почести. Сè уште си најдобрата учителка во мојот живот.“
Четири години подоцна, уште едно писмо: „Одлучив да го продолжам образованието и да станам доктор. Ви благодарам што верувавте во мене.“
И конечно пристигна последното писмо: „Запознав прекрасна девојка и се женам. Татко ми почина пред две години, а јас би сакал да седнеш на венчавката на местото на мајка ми."
Наставничката ја прифатила поканата со солзи во очите. На венчавката го носеше истото ланче кое и го подари Теди пред години и го стави истиот парфем.
Кога ја виде, д-р Теди Стодард ја прегрна и шепна: „Ти благодарам што веруваше во мене и ми помогна да станам тоа што сум“.
Наставничката низ солзи одговори: „Не, синко, ти ме научи како да бидам вистински учителка“. Никогаш не знаеме со какви проблеми се бори некој во животот. Љубезноста, разбирањето и поддршката можат да променат нечиј живот. А наставниците, родителите и секој што работи со деца имаат моќ да ги инспирираат и охрабрат да го достигнат својот целосен потенцијал.
Фото. ФрипикИзвор: Стил Курир