Кога ми ги ампутираа нозете, сиот имот му го префрлив на пријателот Синиша, за да ме чува: Сега живеам во шупа без вода

Стјепан Немак (72) од Хрватска, дијабетичар кој го загубил видот и двете нозе до глуждовите, се нашол во исклучително тешка ситуација - напуштен и оставен на себе, живее во шупа без елементарни услови за живот. Се започнало кога во замена за грижа и помош се потпишал за својот имот да го префрли на пријател на кој му верувал.

Како што објави Дневник, Стјепан со години познавал човек за кој мислел дека ќе се грижи за него. Доволно му веруваше за да му довери дел од имотот. Но, тој со измама потпишал документ во кој всушност му предал се што имал - две куќи и десетици хектари земја. На крајот, тој станал бездомник, спиејќи во шупа, па дури и во својот автомобил.

Неговата тешка ситуација не можеле да ја игнорираат ниту неговите соседи, кои му пружиле рака за помош. Прво го однеле во болница, а потоа му помогнале да се смести во дом за стари лица каде сега финансиски му помагаат. Приказната стигна до правосудните органи. Иако судот пресуди во корист на Стјепан, правната битка се уште не е завршена.

„Ми вети дека ќе ме однесе кај него во Дубрава, дека има посебен влез, стан со купатило, а сопругата ќе ми готви што јадат. За викендите велеше дека ќе одиме на море со мајка му, и дека би можел да одам со него“, изјави Стјепан во емисијата Провјерено.

За жал, наместо во куќа, Стјепан заврши во шупа. Живеел во мала соба без проточна вода, која морал да ја земе од извор. Овој шокантен случај покажува како луѓето со попреченост и постарите лица се склони кон злоупотреба, особено кога ќе се најдат во ситуација да се зависни од други.

„Еве ги кофите. И му подготвивме тоалет за да го има овој еко тоалет. Спиеше во кола затоа што му беше подобро отколку дома, сигурно барем еднаш во десет спиеше во кола. Воопшто не излегуваше од возилото што и да му носиш, храна или вода“, вели Томислав Марјановиќ, пријателот на Стјепан.

Тој е слеп и неподвижен човек. А сето тоа откако својот имот го потпишал на пријателот Синиша С., кој му ветил дека ќе се грижи за него.

„Целиот мој имот. Комплет. Со шуми, повеќе градби и ливади“, тврди Стјепан.

Стјепан поради дијабетес ги загубил видот и двете стопала. Бидејќи нема свое семејство, бараше некој да се грижи за него меѓу пријателите.

„По ампутираниот дел од ногата и стапалото, му пукна едното око и имаше три срцеви удари. И белодробна емболија, не можеше ни да живее во кревет сам. Мораше да биде некој што ќе биде достапен 24 часа“, објасни Марјановиќ.

Ниту еден од неговите најблиски пријатели не можеше да ја преземе таа одговорност на себе.

„И кога Стеф ми кажа дека Синиша ќе ја преземе одговорноста, ми олесна. Мислев ајде, го знае човекот. Еднаш бев кај Синиша, тој има куќа на два-три ката. Ми се чинеше дека би било во ред“, додаде Марјановиќ.

Самиот Стјепан имаше доверба во човекот за кој вели дека го познава долги години.

"Го познавав долго време и повремено доаѓаше кај мене, секогаш правевме скари. Секогаш јадеше и пиеше кај мене. Го сметав за пријател", вели Стјепан.

За време кога бил во болницата телефонски се договорил со Синиша дека ќе продолжи да се грижи за него и да му го предаде имотот“, забележал друг пријател.

Според Степан, договорено е со договор за подарок на Синиша да му пренесе дел од земјиштето и куќа, а за возврат тој целосно да се грижи за него.

„Првпат се сретнавме кога дојдовме во кафулето да го потпишеме договорот. Синиша се договори со нотарот. Значи, се беше веќе подготвено, се беше договорено“, вели Блажин.

Договорот бил Дражен и Томислав да го доведат Стјепан во канцеларијата на јавниот функционер во Запрешиќ, каде тој ќе го потпише договорот во автомобилот.

„Никој не му го прочита договорот. Тој му рече на Синиша само потпишете го и готово и усно ќе се договорат за се“, изјави Блажин.

"Не можев да излезам од автомобилот, но потпишав се во автомобилот. Ништо не беше прочитано, немаше ни нотар, туку имаше помошник. Само ми турнаа хартии и јас ги потпишав", Стјепан потсети.

Само ме фатија за рака и ми кажаа каде да потпишам и таму потпишав. Не знаев дека тој веќе си го префрлил целиот имот на себе“, додаде тој.

Според Стјепан договорот бил само дел од неговото земјиште кое се простира на 100 хектари.

„Дури и Томислав во кафулето инсистираше да се стави клаузула за доживотно издржување. А потоа му рече на Синиша - не, тоа не е потребно, ние двајца сме пријатели. Се договоривме, нема што да се мешате. тврди Блажин.

Меѓутоа, дали на слепиот може да му се даде договор да потпише, бидејќи тој самиот не може да го прочита. Адвокатот Сунчица Лончар посочува дека нотарите имаат начин на постапување, особено ако се работи за слепо лице, каде што се склучува договор во смисла на нотарски акт.

„Нотарот може да склучи договор во форма на акт. Потоа, врз основа на неговата професионална насока и професионална етика, тој е должен да се сретне со странката, јасно да објасни за што се работи. Тој договор има своја форма, таа е потпишан на одреден начин. Тој е врзан, предаден на странец, бара одреден вид на дополнителни трошоци, тоа гарантира одредена сигурност, ја намалува можноста за измама.

„Доколку овој тип на договор е склучен под услов да е во форма на нотарски акт, тогаш не би можело да се склучи на ваков начин“, додаде таа.

Тимот на „Проверено“ му се обратил на споменатиот нотар во Запрешиќ, но тие не сакале да даваат изјави, ниту пак Синиша С.

По потпишаниот договор, Синиша го сместил Стјепан во стара дрвена куќа која повеќе личи на штала.

„Веќе се чувствував лошо затоа што цел ден не добив чаша вода, или ништо затоа што никој не дојде кај мене. Не можев да најдам телефон затоа што сум слеп, па да повикам некого да дојде. Или Дражен или кој било од моето семејство, секој пријател... не можев да го најдам мојот мобилен телефон и не можев да станам, бидејќи сум дијабетичар, паднав во кома.

Стил/Дневник.хр