Конечно откриено зошто нема петокрака на гробот на Тито: Ќе се зачудите кога ќе слушнете што се крие зад НАЈГОЛЕМАТА ТАЈНА на поранешна Југославија

Во мај годинава се навршија четириесет и три години од смртта на врховниот командант на Народноослободителната војска и партизанските единици на Југославија, како и доживотниот претседател на СФР Југославија, Јосип Броз Тито.

Речиси исто толку време, бројни дилеми, контрадикторни ставови, дијаметрално различни историски оценки, но и бескрајно имагинативни и честопати целосно бесмислени теории на заговор во однос на идентитетот, важните моменти во животот, датумот и причините за смртта, местото, начинот итн. со бројот на погребувањата на „најомилениот син на нашиот народ и националност“..., пишува авторот Дејан Ристиќ во својата книга „Митовите на српската историја“, пренесува „Б92“.

Сепак, јавноста со децении е заинтригирана од невообичаеното и крајно неочекувано отсуство на идеолошки маркер на гробот на претседателот Јосип Броз Тито.

И така доаѓаме до, за многумина, многу интересна и „мистериозна“ „Куќа на цвеќето“ која се наоѓа во комплексот на репрезентативниот и по многу нешта исклучителен Музеј на Југославија.

Во центарот на самата зграда има саркофаг со импозантни димензии, изработен од бел венчански мермер, тежок дури девет тони, под кој се наоѓаат посмртните останки на доживотниот претседател на СФР Југославија, Јосип Броз Тито.

На саркофагот, и покрај сите очекувања, има само исклучително едноставен и концизен натпис кој гласи:

„Јосип Броз Тито

1892-1980 година“.

И тука, во очите на теоретичарите на заговор, почнува да се расплетува вистинскиот заплет

Имено, изворот на сите „дилеми“ и „мистерии“ лежи во тоа што, и покрај сите очекувања, на гробницата на Тито, за жал, нема каде да се најде петокраката!

И така, сите дојдовме до ситуација, речиси од самиот ден на погребот на претседателот, кој беше на 8 мај, сега далечната 1980 година, премногу често сме бомбардирани од медиумите и публикациите со најразновидните и бесмислени теории на заговор со со што неинформираната јавност „ја откри мистеријата „отсуството на идеолошки маркер на гробот на Тито под кој тој ја оствари една од најзначајните и секако најконтроверзните државнички кариери во втората половина на претходниот век, во регионалниот, европскиот и светскиот контекст.

Ако за момент ги оставиме настрана сите тие теории на заговор и толкувања на самопрогласените експерти, и обрнеме внимание исклучиво на историските извори и факти, ќе дојдеме до следниот крајно едноставен и вистински одговор на прашањето зошто нема да најдеме ниту еден идеолошки симбол на претседателскиот саркофаг во „Куќата на цвеќето“ во Белград, па дури ни на другарот Тито.

За да се разоткрие оваа непостоечка дилема и „мистерија“ во науката, треба да се потсетиме дека во 1960 година, за време на неговиот престој во САД со намера да присуствува на седницата на Генералното собрание на ОН, другарот Тито изразил желба да ја посети Елеонора, вдовицата на претседателот Френклин Д.

Освен официјалните писмени извештаи на членовите на југословенската делегација и бројните медиумски извештаи, на оваа посета на особено интересен и вреден начин сведочи и исклучителното списание на „Филмских новости“, некогашниот југословенски, а денес многу богат српски национален архив на документарен филмски материјал.

Исто така, вреди да се истакне дека претседателот Рузвелт беше погребан во монументален правоаголен саркофаг, направен од бел мермер, кој се наоѓа во самиот центар на цветната градина на неговата поранешна семејна куќа.

На саркофагот, погледнете го чудото, нема идеолошки или државни симболи освен едноставен натпис кој го содржи името и презимето на покојникот, како и годината на неговото раѓање и смрт.

Веќе при посетата на домот на семејството Рузвелт, претседателот Тито изрази нескриено воодушевување од едноставноста на погребното место на еден од најважните светски државници од минатиот век, а во следните години, во неколку наврати, рече дека и тој би сакал да почива во центарот на својата цветна градина и тоа во саркофаг од бел мермер на кој би имало само концизен натпис кој ги содржи само неговото име, презиме и прекар, како и годините на раѓање и смрт.

И така беше направено.

Цветната градина на претседателот Рузвелт беше симболично „копирана“ во Белград, во зградата наречена „Куќа на цвеќето“ која на некој начин ја покрива приватната југословенска претседателска градина засадена со широк спектар на прекрасни цвеќиња и други растенија.

За југословенскиот претседател доживотно, исто како и неговиот американски „колега“, да почива под ведро небо, вешто е дизајниран и потоа уреден саркофагот со посмртните останки на Тито да биде поставен директно под фенерот во „Куќата на цвеќето“. “, со други зборови под „отворено“ небо.

И така, доаѓаме до многу едноставен и историски одговор заснован на факти на децениското прашање зошто нема петокрака на саркофагот на претседателот Тито, што треба да се надеваме, еднаш засекогаш, да стави крај на друг во бескрајот низа наши модерни митови кои долги години го окупираат вниманието на јавноста на просторите на поранешна СФР Југославија, но и пошироко.

Дали на крајот ќе дојде до тоа зависи исклучиво од нас, односно од нашата подготвеност да ја отфрлиме сопствената лековерност, склоност кон митови и „мистерии“ и конечно да почнеме да им веруваме на историските факти и експерти.