Милош бесплатно им помага на старите и болните: Херој за кој сите зборуваат

Сабајлето е со старица на која и попуштиле нозете... Напладне се пресоблекува и храни беспомошен дедо... Навечер се грижи за жена со деменција во деветтата деценија од животот. Потоа назад кај жената со која започна неговиот „работен ден“.

Пеш, Милош Симеуновиќ (30), невработен медицински техничар од Ужице, брза од едниот до другиот крај на градот за да им помогне на старите и болните. Тој моментално се грижи за четворица сиромашни луѓе во подоцнежни години и им нуди да им помогне, без да наплаќа за услугите.

- За да не седам без работа бидејќи за мене нема работа, решив да им помогнам на сограѓаните кои се стари и болни. Како прво, сакам да го правам тоа... Второ, се уверив дека здравствените установи не посветуваат на сите доволно внимание, а техничарите за домашна нега не можат се да постигнат. И не. Не е за наследство или нешто слично – вели Милош за „Блиц“.

Во таа хумана трка тој ги храни, ги пресоблекува, нуди лекови, ги носи раце, се грижи за раните, секогаш со доза на зборови на утеха и охрабрување.

- Мајките веќе не раѓаат такви како Милош. Тетка ми е стара, ментално болна и неодамна имаше операција на колкот. Не можам ниту да ја поткренам, а камоли да и дадам нешто повеќе. Јави се во итната медицинска помош, јави се во болница... ајде сите да ги тргнеме рацете од неа. Му се јавив на Милош - еве го веднаш. Да не беше тој, немаше да знам што и како – го фали Мила Лазиќ од Ужице.

Тој е среќен, а истовремено и тажен што стана познат по неговата хуманост.

- Ова ми дава надеж дека добротворството сè уште се цени и вербата дека доброто враќа добро. Повторно, има многу луѓе кои немаат за кого да се грижат, а малку луѓе како мене да понудат и да пружат помош. Барем да имав автомобил... Често ме обзема замор, ми се чини дека е физички неподносливо... И тогаш некоја енергија ме придвижува и не ми дава да застанам - вели Милош воздржувајќи се од самофалење. .

На некои што веќе не можат да стојат на нозе и на кои им завршува животот, доволно е Милош да ги доведе до прозорецот, за да го видат сонцето, небото...

- Подготвен сум да помогнам, ако е потребно цел ден и ноќ, но ни ова не можам засекогаш. Нема среќа во оваа земја, ќе морам да барам работа во странство - пренесува Симеуновиќ.

Пред да замине има желба...

- Да се ​​соберат, некако да се организираат млади медицински лица, без разлика дали се вработени или невработени, да го следат мојот пример. Да започнат приказна која ќе трае и кога сум далеку од овде. Нека им биде поука на сите дека ќе дојдат до возраст кога ќе им треба туѓа рака и внимание - укажува дискретниот херој.