МИСТЕРИЈАТА НА ЗАБРАНЕТАТА ШУМА ВО КОЈА ПОЧИНАА 300 ИЛЈАДИ ЛУЃЕ: И денес никој не смее да влезе во неа

фото:WIKIPEDIA

Се' уште е забрането влегување во оваа шума, која се наоѓа во Франција. Се' уште е испрскано со отрови и е полно со неексплодирани гранати. 

Една од битките во Првата светска војна остана врежана во меморијата на цела Европа. Тоа е битката кај Верден, во која загинаа дури 300.000 луѓе, а околу половина милион беа ранети.

Последиците од борбите во тој дел на Франција се видливи и денес. Се' уште е забрането влегување во шумата, каде што се водеа борбите, бидејќи земјата се' уште е токсична и полна со неексплодирани бомби.

Првата светска војна, особено за битките на Западниот фронт, се карактеризираше со позициона, рововска војна, бидејќи ниту една од завојуваните страни не можеше да постигне стратешка офанзива. Таков беше случајот во Верден, каде што Германија и Франција се судрија. На еден од sидовите на спомен -комплексот во Верден има натпис: „300 дена, 40 милиони гранати, 300.000 мртви“.

Верден стана синоним за ужасите на војната со ровови на Западниот фронт помеѓу 1914 и 1918 година и огромните човечки жртви. Целата битка, со сите загуби и уништување, се одвиваше во област широка околу 40 километри, што, заедно со битката за Сталинград, го прави најразорното бојно поле во историјата.

Денес, на тој терен постои спомен -комплекс, кој на впечатлив начин го пренесува споменот на битката и војниците што се бореле во неа. Што се однесува до самата битка, Верден беше многу лошо одбранет, бидејќи француската артилерија беше отстранета од локалните тврдини. Сепак, добрата интелигенција и лошото време, што го одложи германскиот напад, им овозможи на Французите да достават две дивизии на Верден со голема брзина.

Битката започна на 21 февруари 1916 година, со бомбардирање кое траеше девет часа. Милион гранати беа испукани од 1.200 топови на фронтот долг 40 километри. Потоа следеше напад од три армиски корпуси. Германците за првпат во таа битка користеа фрлачи на пламен, со цел да ги исчистат француските ровови. До 23 февруари, Германците напредуваа пет километри, и само после тоа француската команда ја сфати сериозноста на нападот.

Како и во многу други офанзиви на Западниот фронт, Германците ја загубија артилериската заштита за време на напредувањето. Бидејќи бојното поле беше претворено во купишта кал со континуирано бомбардирање, беше многу тешко да се премести артилеријата. Напредокот, исто така, ги доведе Германците во опсегот на француската артилерија на западниот брег на Меус. Секој нов напредок на германската армија стана поскап, особено кога единиците на германската 5 -та армија напаѓаа кон југ, долж источниот брег на реката.

До есента, германската војска беше исцрпена. Конечната француска офанзива започна на 11 декември и ги натера Германците да се вратат на почетните позиции.

(Извор: Телеграф)