„На човекот кога е среќен, Господ му додава“: Приказната на отец Гојко Перовиќ, која треба да ја прочитате
Говорот на отец Гојко Перовиќ го пренесуваме во целост:
„Сè што добивме ни беше поклонено! Сега: Имам деца дома, па кога ќе се вратам од патување, на секое од нив му купувам нешто различно. Еднаш патики, еднаш топка...И секој пат, каква е реакцијата: не гледа што добил тој, туку што добил другиот.
„Па зошто ми купи патики...“; „Веќе имам ваква топка.“
Имаше неколку брачни парови, не поминаа ни две години од бракот и бараат молитва за да имаат деца. Чекајте, штотуку стапивте во заедница. Па велат:
„Во брак сме две години и немаме деца!
„Па што! Знам бракови каде што има многу деца, каде што сите се здрави, а три-четири години никој не родил! Веднаш одете на лекар.
И кога ќе отидете на лекари, навистина ќе се разболите! Кога ќе почнат да те превртуваат, да те расчленат, да те истегнуваат, да те превртуваат наопаку - веќе не си нормален.
Значи, брачни парови кои до сега немале деца, но и брачни парови кои до сега имале деца, но се караат, пцујат, плукаат, разведуваат... Тие што се разведуваат им велам:
„Па запрете луѓе, имате деца!
И ми велат: "Па што! Нормално е да имаш деца!"
Тие што немаат деца им велам: „Па, се имате еден со друг!“, а тие ми велат: „Па, нормално е што се имаме еден со друг!“
Затоа, никој не знае да биде благодарен за тоа што го има, но го гледа она што го нема!
Едни немаат љубов, па им треба, а децата - па демек, тоа е нормално!
Тие што немаат деца, кога ќе им кажеш дека се имаат, ми велат: "Ах, ми ја откри Америка, попе! Па знам дека се имаме!"
Голема работа е голема работа, кога се имате еден со друг. Од таму се може да се направи!
А за што станува збор: ако човек е среќен со она што го има, ако не гледа во она што го примиле другите, но ако го развива своето, тогаш Бог додава на тоа. Тој вели: „погледнете колку е весел и расположен, еве уште!
Кога мери и вели: види што ми го даде ова, не го сакам ова, туку нешто друго итн.
Тогаш, пред сè, тој човек си прави проблем, бидејќи се затвора во својот гнев и размислува само за она што му недостига...“
