Па дали е можно! Античко инженерство: „Свитканиот“ камен во храмот на Кафрен

Храмот на долината Кафре, кој се наоѓа на висорамнината Гиза, е еден од најфасцинантните антички градби на Земјата. Содржи супермасивни камени блокови, од кои некои надминуваат 150 тони во тежина, и елементи на дизајн кои потсетуваат на елементи пронајдени во Перу.

Освен тоа, неверојатните „свиткани“ камења во внатрешноста се уште еден детаљ кој предизвика збунетост и восхит кај експертите и туристите.

Тој е еден од најдобро зачуваните антички храмови во Египет, кој бил речиси недопрен илјадници години бидејќи до 19 век бил покриен со песок.

Ѕидовите од варовник се долги 45 метри, а нивната дебелина експоненцијално се намалува, што му дава надворешен изглед на живеалиште.

Ѕидовите се обложени со полиран црвен гранит и однатре и однадвор, а одоздола е бел варовник.

Огист Мариет го открил во 1852 година и го нарекол Храмот на Сфингата.

Се верува дека храмот служел и за процесот на мумификација на фараонот и за негово прочистување пред да биде погребан во пирамидата.

Влезовите се опкружени со сфинги, а покривот на оваа конструкција е поткрепен со столбови кои исто така се направени од црвен гранит.

Во него нема слики и натписи, а во горниот дел од ѕидовите има отвори кои даваат природна светлина.

Внатрешноста е украсена со статуи на фараони, кои биле поставени во постоечкиот бунар во подоцнежните денови од неговата изградба.

Сите се во многу лоша состојба, освен еден кој е направен од диорит и сега се чува во Египетскиот музеј во Каиро.

Самиот храм се смета за апсолутно чудо на античкото инженерство поради повеќе причини.

Неговиот одличен архитектонски стил го прави една од најстарите и најдобро зачуваните градби во Египет.

Единствениот друг познат храм со слична големина е Храмот на Сфингата кој се наоѓа веднаш до него и неверојатниот храм на Озирион во Абидос во Горен Египет. Сите три од овие храмови се карактеризираат со неверојатни детали кои ги збунуваат експертите уште од нивното откривање.

Една од главните карактеристики на храмот на долината во Гиза е големата количина на мегалитски камења користени во неговата изградба. Основната структура на овој храм е една од неговите најнеобични карактеристики: тој е целосно изграден од масивни варовнички блокови со тежина од над 150 тони.

Останува целосна мистерија како античките градители успеале да ги пренесат и подигнат овие масивни камења на висина од 12 метри.

Се верува дека камењата биле ископани во близина на Големата Сфинга.

Покрај големиот број и големината на овие камења користени во изградбата, уште една збунувачка карактеристика се ѕидовите на храмот, кои се со неверојатна прецизност, правејќи ја внатрешноста на храмот да изгледа како огромна тродимензионална загатка.

Камењата се манипулирани со таква прецизност што некои од нив имаат неколку изложени површини со различни агли.

Некои од камењата изгледаат како буквално да се обликувани во таа форма, или свиткани за совршено да се вклопат со соседниот камен.

Како античките градители успеале да го направат сето ова, останува длабока мистерија за научниците.

Но, ако сето горенаведено не е доволно мистериозно, ако внимателно ги погледнеме ѕидовите и дизајнерските елементи на овој храм, ќе забележиме впечатлива сличност со другите антички локалитети ширум светот.

Ако патуваме до Олантајтамбо, древен археолошки комплекс во Перу, ќе најдеме неверојатни, супермасивни ѕидови, кои биле изградени од античките цивилизации пред илјадници години.

На изненадување на многумина, ако го споредиме Храмот на долината на висорамнината Гиза со структурите пронајдени во Олантајтамбо, Перу или храмот Кориканча во Куско, ќе забележиме извонредна сличност.

Неверојатниот храм на Кориканча има дизајнерски елементи кои неодоливо потсетуваат на храм во Египет.

Се поставуваат прашања, дали сите овие сличности се само случајност? Како е можно древните цивилизации ширум светот да ископале, транспортирале и поставиле, со милиметарска прецизност, супермасивни камења тешки повеќе од сто тони?

Дали прателе некави нацрти? Каква технологија користеле? И како го постигнале сето тоа без употреба на „модерна“ технологија?