Петкана им подари 5 деца на Роксанда и Вујица: „Ме донесе слепа само да ги родам“, а кога умреа се откри вистината

Во обичаите на Косово и Метохија, потомството било најважно

Времињата се менуваат. Носталгичарите ќе речат дека порано се живеело подобро, некои велат дека е така и сега. Пред неколку десетици години, секоја жена имаше две основни улоги - да се омажи и да роди дете. Ако поради некоја причина таа не можеше да го стори тоа, друга жена ќе дојдеше во куќата, а ја нарекуваа племеник.

Овој обичај е пренесен од албанскиот народ, а кога станувало збор за првата жена, не станувало збор за жртва, туку за голема љубов кон нејзиниот сопруг. Секоја жена имала свои соби, работа и грижи, но сите го поминувале времето заедно.

Во 2019 година, екипата на „Прва“ замина на Косово и Метохија и ги пронајде нивните потомци, како и единствената жива подруга во Србија.

Милоје Радиќ од село Дрена израснал во семејство со две мајки.

Таткото прв починал, во 91 година. година, мајката и маќеата останале да живеат заедно, додека смртта не ги разделила. Ја викав маќеата „мама“, а мајка ми по име. Таа инсистираше на тоа, а можеби татко ми никогаш немаше да се ожени со мајка ми да не беше таа. Ја послуша и ја најде мајка ми. Колку повеќе растев, толку повеќе учев, а тоа ми беше малку чудно и необично - вели Милоје.

Оваа појава подетално ја објасни Наташа Терзиќ, сопруга и мајка на шест деца, но и авторка на романот „Подруга“.

-Таа жена не се одрече од љубовта, ако се одрече од сопругот. Домаќинот се жени по втор пат и доаѓа втора жена да раѓа деца, кои првата жена не може да ги има. Првата жена останува во куќата, но веќе не како сопруга, нема блискост со неа, бракот се распушта во црква, но првата жена е социјално згрижена. Таа е во куќата и има помошник, како роднина. Не постои сестринство како феномен во христијанскиот свет, а тоа е прекрасна приказна за соживот на две жени кои се насочени кон иста цел, да одгледуваат потомство, не е важно што едната родила, а другата не може. Подругата беше застапена на Косово и Метохија сигурно до 1980-тите години. Нормална појава беше што повторно се венчаа и најчесто инсистираа на тие први жени - вели Наташа.

Друг од потомците на подругата опиша каков бил животот со неговата мајка и неговата втора сопруга.

-Веројатно татко ми имал односи со двете жени, па ги чувал и двете жени да бидат со него... Постоеја и подруги и не една куќа, туку три-четири во Дрен. Татко ми им беше верен на двете и никогаш не дозволи првата да ја напушти оваа наша куќа. Тој беше строг, но нашата маќеа не поддржуваше повеќе од нашата мајка кога бевме мали. Мајката беше малку помлада, работеше повеќе работи, а маќеата беше повеќе со нас, па никој не можеше да ја раздели, исто како нашата мајка. Ја викавме „нана“. Никој никогаш не ни кажа дека е друга жена, дека не е наша. Сестринството секогаш не штитеше од татко ни. Таткото понекогаш ќе и се налутеше на мајка ми, но никогаш на маќеата - изјавил за „Прва“.

- Мајка ми ми рече: „Оди по него, иако има друга жена, сепак е подобро со неа отколку браќата или братучедите да те издржуваат“. Не го мразев тој човек, но и не чувствував многу љубов, па не и бев љубоморна. Дури и кога умре, тој ја сакаше повеќе од мене иако јас ги родив децата. Секогаш имала статус на сопруга. Децата добро ја прифатија, ја викаа „нана“. Тие се закопани еден до друг и има место за мене. Тој на средина - заклучува Петкана низ смеа.

Извор: stil.kurir.rs

Фото: Принтскрин јутјуб