ПОСЛЕДНИТЕ ДЕНОВИ НА ЈОВАНКА БРОЗ СЕ НЕДОСТОЈНИ ЗА СЕКОЈ ЧОВЕК: Еве во какви услови навистина умрела сама и ЗАБОРАВЕНА

Јованка Броз во последните денови чувствува голема горчина! Дали жената заслужила така да го заврши својот живот.

Јованка Броз беше прва дама на поранешната Социјалистичка Федеративна Република Југославија. Чесна и позната како сопруга на Јосип Броз Тито, но всушност е многу повеќе од тоа. Имала натчовечка сила, храбро се борела во војната, им помагала на другите, а потоа извршувала бројни државни функции. Секогаш горда на себе, завршила училиште со одлични резултати.  А има посебни сеќавања за познатата пунџа која сама ја направила, како и за беспрекорниот стил за кој била лично одговорна.

Потекнува од угледното семејство Будисављевиќ. По окупацијата на Југославија, во 1941 година, таа беше прифатена за членка на Сојузот на комунистичката младина (СКОЈ) и почна да емитува програми за НОП. Во летото 1942 година, таа им се придружи на партизаните, во тогаш формираната Прва Лика женска чета, која тогаш беше вклучена во Втората лика бригада. Заедно со Шестата лика дивизија го минала воениот пат од Лика до Дрвар, каде што била политички комесар на партизанската болница, а потоа до Белград и Сремскиот фронт. За време на војната двапати била одликувана со Орден за храброст.

На крајот на 1945 г. По операта на Тито во 1947 година, таа почнала да се зближува со него, по што започнале врска. Тие се венчаа на 15 април 1952 година, а на јавноста и беше претставена како негова сопруга во септември таа година. Завршила средно училиште без исклучок и почнала да студира литература, но поради бројните обврски била принудена да ги прекине. Во 1953 година бил демобилизирана во чин потполковник на ЈНА.

Се омажила за Тито кога имала 28 години, а тој тогаш имал 60. Последните три години од неговиот живот ѝ било забрането да го гледа, а еден месец по неговата смрт Тит била исфрлена од домот, не можела да ги земе ни личните работи со закана за напад. Таа е префрлена во нејзината куќа како притвореничка во неадекватната стара вила на Дедиње. Вилата немала парно и прокиснувала, а Јованка немала ниту лични документи, ниту здравствена книшка.

„Живеам од гнев и, додека живеам, ќе се борам за правото и за она што ми припаѓа. Имам челични нерви и фала богу, ме држи здравјето. Животот е и плачење.

Од 2007 година таа не излегуваше од дома, а беше 33 години во целосна изолација и куќен притвор за кој никој не знае зошто!

- Не, не одиме никаде, бидејќи немам никакви овластувања. Верувајте ми, тие продадоа и автомобил што можеше да се користи само повремено и никаде да не се вози долго време. Каде ќе одам Дали треба да ја наметнам мојата болка на другите? Нема смисла. - изјави Јованка во едно од последните интервјуа.

Таа исто така опишала каков е денот во таква сиромаштија.

- Па, се се смени... Сакам да читам, сакам да слушам добра музика и се, но животот се промени. А потоа и мене ме интересира целата оваа наша работа што се случува, што се пишува, а не дојдовме до тој степен да умирам од глад. Затоа што сум сама, без никаква помош.

А потоа погледна назад за да види дали сè уште ги чува големите тајни на Тито.

Има тајни колку сака. За тајната треба да зборуваат само оние кои ја изградиле тајната. И не смеат да мочаат - беше јасно.

Се гордееше со своето среќно семејство до смрт.

- Па, јас сум многу горда на мојот предок и мајка. Ме ожени Тито. И како да не се гордееме со нашиот предок? За сродството со Тесла, Том Будисављевиќ, Данило Бањанин. Ова се фактите и тоа никој не може да ми го одземе, па ни тие што ми украдоа се останато - изјави Јованка, која многу им помогна на своите сестри во животот.

- Моите сестри останаа сиромашни за време на војната. Ги превртев небото и земјата за да им пратам пари и да ги најдам. Јас ги одгледав, двете станаа интелектуалци. Зора и Нада денес живеат во Белград. Овде, Нада често доаѓа да ми помогне, бидејќи овде се е скршено, расипано, прокиснато, старо, мувла, влага - рече таа.

Нада Будисављевиќ, помладата сестра на Јованка, која јавноста веќе имаше можност да ја види и слушне во серијата „Јованка Броз и тајната служба“, прозборе на тешката старост на Јованка.

Таа истакна дека нејзината сестра била многу вешта, брза и способна и дека тоа се квалитети кои ја квалификуваат да работи на суд, а потоа наброја некои од нејзините подвизи за време на војната.

- Се зборуваше дека ја донеле таму бидејќи е убава и згодна. Верувам дека нејзините организациски способности ја доведоа да работи во Тито. За време на војната, кога имаше воздушен напад на Дрвар, таа беше на чело на болницата. Таа ги извлече сите ранети од Дрвар. Таа основаше болница на Сремскиот фронт. Кога Белград беше ослободен, таа основа болница во зградата каде што подоцна одевме на училиште. Сега е Факултетот за образование - рече најмладата сестра на Јованка Броз.

Нада проговори за врската помеѓу Тито и нејзината сестра во деновите пред неговата смрт, но и за деновите кога Јованка останала сама.

- Јованка секој ден се обидуваше да се јави во болницата каде што лежеше Тито, но не и дозволија да стапи во контакт со него. Еден ден беше на терапија, другиот ден спиеше...и така, сите беа изговори. Во суштина, никогаш не дозволија да разговараат меѓу себе – изјавила Нада.

Кога почина Јосип Броз Тито, малкумина кои изразија сочувство на Јованка беа ќерката и синот на починатиот египетски претседател Насер и Индира Ганди.

- Само Индира Ганди не веруваше во официјалната верзија дека Јованка не сака да прими никого по смртта на нејзиниот сопруг, а таа беше единствената која дојде да изрази сочувство. А во куќа во која пред тоа немаше никој и ништо, одеднаш се појавија келнери, чаеви, колачи, секретарки - продолжи Нада.

А потоа, набргу по смртта, луѓето влегле во резиденцијата на Ужичка 15 и 10 часа ги пребарувале касите и собите.

- Веќе беше вечер, 10 часот навечер, ми се јави на телефон со потресен глас да дојдам. Дојдов и јас, влегов во дневната соба од терасата и видов група луѓе кои гледаа низ куќата, гледаа слики, мебел и еден човек кој веројатно беше водач на групата кој носеше темни очила среде ноќта, кој беше многу важен, ја замоли Јованка да му ги даде клучевите од канцеларијата. Таа рече дека не знае каде се и дека не може да се сети. А таа не можеше да се сети бидејќи сето тоа ја обзеде, а тој почна да ја тресе за раменици и да го бара клучот. А потоа телефонски се јавил на некого, па почнале да тропаат по канцеларијата на Јованка... - изјавила Нада.

Таа не го доживеала задоволувањето на правдата, починала во значителна беда во 2013 година во Белград поради срцев удар на 89-годишна возраст, а 33 години во изолација, чекајќи оставинско рочиште за да дознае што и припаѓа по смртта на нејзиниот сопруг. Нејзината последна желба била да биде погребана во Куќата на цвеќето до Тито.