Забава // Занимливости

Се сеќавате ли на Мехо, најстариот Југословен со 132 години? Јадел само 3 намирници, му израснаа три заби, го пиел ова наместо вода

  • 03 Јули, 2024

Во акцијата на поранешното списание Југо весник „Го бараме најстариот Југословен“ во 1978 година, новинарите отидоа во селото Ораш Плање, десет километри од Тешњ, каде што живееше Мехо Хаџиќ.

Кога пристигнале новинарите, Мехо, веројатно најстариот жител на Југославија, седнал на клупа пред куќата и почнал да зборува како се сеќава кога во ова село имало само шест куќи, а една во Теслиќ.

- Имав повеќе од 30 години кога ме поканија на изградбата на пругата Усора - Прибиниќ. Во 1884 година, на делот од железничката пруга што се движеше кон Теслиќ, на патот  имавме воденица и таа мораше да биде урната. Ги замолив да не го прават тоа: „Ама луѓе, нема да ни ја срушите таа куќа, што значи леб“, реков. Ќе бидеме гладни. Каде ќе го мелеме житото?! - им изјави тогаш на новинарите.


Мехо Хаџиќ е роден во 1848 година во селото Ораш Плање. Имал пет браќа - Махмут, Муја, Ахма, Фехра и Реја и една сестра Фатима. Во времето на пишувањето, сите тие беа одамна мртви. Таткото на Мехо се викаше Ариф, а мајката Кура. Веќе ги имаше заборавено. Неговата сопруга Ајка починала 70 години пред создавањето на текстот. Таа имала педесет години. Со неа го добил синот Мухарем. За жал, тој се удавил во реката Усори на 12-годишна возраст.

Мехо Хаџиќ бил наемник повеќе од сто години. Работел на фарми, сечел дрва и поголемиот дел од времето го поминувал во чување на кози. Мехо не служел војска. Имаше вродена мана, пократка лева нога. Затоа носеше стап.


Никогаш не пушел и никогаш не пиел алкохол. Јадел исклучиво козјо млеко, сирење, кајмак и пиел кисела вода, а кога бил со козите на пасиштата, често го пиел нивното млеко, што му бил рецепт за долговечност.

Како што се пишуваше тогаш, тој ги доби и третите заби. Можеше да крене дете тешко 30 килограми со заби.

Пред 40 години тогаш, како што пишуваше магазинот, тој остана без никој свој. Тој беше примен од Мехмед и Рукија Ќориќ. Му изградија помала куќа и воведоа струја. Го хранеле, го облекле, му купувале дрва за огрев. Кога паѓаше снег, Мехмед и Рукија станувале двапати во текот на ноќта и го палеле огнот.

- Гледајќи во Меха, делува весело, како повторно да отиде до зелените полјани и да трча по козите - заклучија тогаш новинарите кои имаа можност да го запознаат овој човек.

Според последните извори и текстови објавени за Мехо Хаџиќ, на неговиот споменик пишува „Мехо Хаџиќ 1848-1979“, што значи дека тој починал една година по објавувањето на тогашниот текст и дека доживеал 132 години, индекс. hr пријавен во исто време.

Некогаш неговиот лик се наоѓаше и на шишињата на брендот минерална вода од Тешњ.

Стил/Југопапир


Можеби ќе ве интересира