Што е Светиот Грал и зошто се верува дека дава вечна младост и здравје: „Овде тече црвена вода, бидејќи поминува низ Христовата крв“

Светиот грал е чашата или садот од кој учениците на Исус пиеле вино на Тајната вечера, кога за прв пат била воведена светата тајна на причестувањето.

Во легендата за Артур, витезите даваат се од себе за да го пронајдат Светиот Грал, скапоцен предмет што ги допирал усните на Исус Христос во античко време и кој, според легендата, можел да му подари вечна младост на својот сопственик.

Што всушност е Светиот Грал? Дали Светиот Грал е реален? И ако е така, каде е?

Овие прашања со години ги фасцинираат историчарите, научниците и писателите. Светиот грал се појавува во легендите за кралот Артур, средновековната поезија, најпродаваните книги на Ден Браун, франшизата на Индијана Џонс и, се разбира, британската комедија Монти Пајтон и Светиот Грал. Неодамна, оваа реликвија беше прикажана во документарната серија на Нетфликс Mysteries of Faith.

Но, вистинската историја на објектот е исто толку мистериозна колку и неговата локација. Само попатно се спомнува во Библијата, но во последните 2000 години стана многу повеќе од обична чаша (чашата од која се пие вино за време на причест).

Христос и причестувањето (евхаристија) Христијанската тајна на причест ја одбележува Тајната вечера, за време на која Исус Христос им наложи на своите ученици да пијат од истата чаша, која беше „новиот завет во мојата крв“.

Иако не постои библиски стих кој конкретно го опишува Светиот Грал или неговите наводни моќи, постојат одредени редови од Светото писмо кои потенцијално би можеле да укажат на предметот или садот, пишува Христијанството. Во Евангелието според Лука, на пример, каде што е опишана Тајната вечера, Исус ја зема чашата и им кажува на своите ученици: „Оваа чаша е новиот завет во мојата крв, која се пролева за вас“.

Зошто Светиот Грал се смета за моќна христијанска реликвија?

Иако идејата за Светиот Грал можеби потекнува од паганските келтски и древните римски традиции, таа била вклучена во христијанската легенда и во средниот век. Според историјата, недовршениот Конте дел Грал или Персевал (Приказната за Гралот) на Кретиен де Троа првпат го претставил Гралот како божествен објект уште во 1180 година. Две децении подоцна, Роберт де Борон ги поврзал Светиот Грал, Тајната вечера и Христовото распнување во неговата песна Јосиф од Ариматеја (Joseph d'Arimathie).

Овие и други дела го преклопија Светиот Грал во легендата за кралот Артур. Тие опишуваат како витезите како Персевал и Сер Галахад го барале божествениот предмет, кој бил опишан како сад со чудесни моќи. Од оваа точка, Светиот Грал - и потрагата по него - стана камен-темелник на западната литература, а чашата важен предмет во христијанството.

Ако Светиот Грал е реален, каде е?

Измислените приказни го сместуваат Светиот Грал на различни локации. Во Индијана Џонс и последната крстоносна војна, Гралот се наоѓа во „Кањонот на полумесечината“ во Петра, Јордан. Во „Кодот на Да Винчи“ на Ден Браун, Светиот Грал воопшто не е објект туку упатување на утробата на Марија Магдалена. Други митови го ставаат Светиот Грал на второ место. Одредени легенди на Артур тврдат дека Јосиф од Ариматеја го донел предметот во Гластонбери, Англија и го закопал таму. Оние кои веруваат во оваа легенда тврдат дека затоа водата во областа е црвена - затоа што се движи низ крвта на Христос - иако научниците велат дека тоа се должи само на црвениот железен оксид во земјата.

Инаку, теориите за тоа каде може да се најде Светиот Грал се многу различни. Некои веруваат дека е изгубен во канализацијата на Ерусалим, додека други веруваат дека е скриен во Америка. Светиот грал е „пронајден“ и во античкиот град Антиохија, во Толедо, Охајо и на 200 други места низ Европа.

Во 2014 година, книгата наречена Кралевите на Гралот сугерираше дека чашата што се чува во базиликата Сан Исидоро во Леон, Шпанија, може да биде божествен предмет. Неговите автори тврделе дека пронашле докази во древните египетски ракописи дека Светиот грал бил однесен од Ерусалим во Каиро, каде што паднал во рацете на емирот што владеел во Шпанија. Емирот, наводно, му ја дал чашата на кралот Фердинанд, а потоа во 11 век таа се нашла во базиликата.

Староста на чашата навистина укажува дека е направена помеѓу 200 година п.н.е. и 100 н.е. Оваа и историска документација, пишуваат авторите, сугерираат дека чашата всушност била чашата што се користела на Тајната вечера, иако е невозможно да се утврди дали Исус пиел од неа.

Но, базиликата Сан Исидоро не е единствената шпанска црква која тврди дека го поседува Светиот Грал. Катедралата Валенсија во Валенсија исто така тврди дека ја има. Како и базиликата во Леон, тие велат дека имаат докази за да го докажат тоа.

„Секогаш велам дека [доказите] се како гранчиња од дрво“, објасни Хозе Вердегер, кустос за историско-уметничко наследство во катедралата во Валенсија, во интервју за Би-Би-Си. „Ако имате само еден стап, лесно е да се скрши. Но, ако соберете 50, не можете повеќе да ги скршите. Тука има многу расправии заедно и веќе не е лесно да се скршат“.

Катедралата во Валенсија вели дека Светиот Грал го однел Свети Марко, ученик на Свети Петар, од Ерусалим во Рим. Кога бил во Рим, го користеле папите, вклучувајќи го и Свети Петар, кого римокатоличката традиција го дефинира како прв папа, за време на причест.

„Папите беа единствените луѓе кои можеа да служат, па свети Петар и другите папи го користеа гралот за причест, сметајќи го како оној што го користел Христос. Потоа, кога императорот Валеријан почнал да ги прогонува христијаните [од 257 г. н.е.] , тој беше испратен во Хуеска, во Шпанија, бидејќи повеќе не беше безбеден во Рим“, изјави еден од црквата за Би-Би-Си.

Предметот наводно бил преместен низ Шпанија до 15 век, кога бил донесен во Валенсија. Оттогаш помина доста време. Како и пехарот во Леон, постојат физички докази кои би можеле да го поддржат тврдењето на Валенсија. Студијата во 1960-тите откри дека чашката била направена од специфичен тип на камен од агат пронајден само помеѓу античка Палестина и Египет. Таа, исто така датира од првиот или вториот век п.н.е., а научниците велат дека чашата наликува на еврејската чаша кидуш, или чаша за благослов, што веројатно Исус би ја користел на Тајната вечера.

Дали Светиот Грал е реален? Зависи кого прашуваш.

Иако Светиот Грал се смета за важна христијанска реликвија денес, многу христијани ќе бидат првите што ќе ви кажат дека неостварливата чаша не е толку важна во смисла на разбирање на Библијата или обожавање на Исус Христос.

„Како христијани знаеме дека вечниот живот доаѓа само од Господа, а не од моштите“, пишува Христијанството. „Ако ги трошиме нашите животи во потрага по наводни мошти со натприродни сили, ја промашуваме поентата на вистинското христијанство и нашата цел овде на земјата - да го шириме Евангелието. Исцелувањето доаѓа само од Бога, а не од предметите што наводно ги допрел Исус или некој светец.“

„Легендата за Гралот е книжевен изум од 12 век без историска основа“, вели Карлос де Ајала, средновековен историчар од Мадрид, пренесува History. Тој категорично тврди:

„Не можете да барате нешто што не постои.“

Извор: стил.курир.рс

foto: freepik