Така нè воспитуваше дедо: Без читање на дебели книги, без зголемување на тонот, без прекори...

За воспитувањето на децата се напишани многу дебели книги, но најкорисни се оние содржини за воспитување од личните искуства и искуства кои ги слушаме од повозрасните.

Следната приказна е токму за тоа, а начинот на воспитување на нашите баби и дедовци сигурно ќе ве натера за во иднина да размислите за воспитувањето на своите деца. Прочитајте ги воспитните методи на нашите родители, баби и дедовци.

Се сеќавам дека баба ми еднаш ме остави со мојот брат во куќата со мојот дедо. Баба замина неколку дена и не чуваше дедо. Времето беше за спиење, а дедо ме предупреди дека треба да легнеме да спиеме. Дедо рече:

„Легнувајте, утре ќе ве разбудам прилично рано. И да се знае, појадокот е во 9 часот!“

Секако, не обрнавме внимание на него. Константно скокавме по креветите, трчавме низ цела куќа, викавме и лудувавме. Заспавме по полноќ.

Следното утро дедо во 8:30 дојде да не разбуди.

„Станувајте деца, појадокот е во девет.“

„Да, дедо, знаеме...но...“