Велиме браво: Како Брисел ја користи водата од канализација за греење?

Фото:PROFIMEDIA

Зимата е најстудената сезона, која со себе носи снег, мраз и ветрови. Поради пониски температури од плакарот вадиме зимска облека и обувки и почнува грејната сезона.

Домаќинствата се загреваат на различни начини, но фосилните горива играат доминантна улога во повеќето места. Податоците на Евростат од 2018 година покажуваат дека во Европа дури 75 отсто од топлината што се користи за загревање на домаќинствата е добиена на овој начин.

Во Белгија, греењето е одговорно за околу 14 отсто од вкупните емисии на стакленички гасови. Сепак, многу градови се обидуваат да најдат решение за намалување на оваа бројка, а еден од нив е Брисел, кој користи многу интересно решение.

Имено, во Брисел е дизајниран систем кој може да загрее голем дел од градот користејќи вода од канализациониот систем. На овој начин, емисиите генерирани во процесот на загревање би се свеле на минимум.

Енергијата скриена во подземните тунели на Брисел

Канализациониот систем во Брисел се состои од тунели долги речиси 1900 километри, а топлината складирана во нив претставува многу вреден извор на енергија кој останува неискористен. За да се спречи трошење толку многу енергија, идејата е изворите на топлина, како што е отпадната вода од бањите и машините за перење, да може повторно да се користат за загревање на домаќинствата.

Механизмот со кој се загрева водата се состои од два дела, од кои едниот се наоѓа под земја и е поврзан со другиот дел, пумпата, која се наоѓа над земјата.

Подземниот дел од механизмот е тенка пластична цевка исполнета со вода, која е фиксирана на дното на канализациониот тунел. Кога тунелот е исполнет со отпадна вода, тој поминува преку оваа цевка загревајќи ја водата затворена во цевката на околу 11 до 13 °C. Загреана на овој начин, водата поминува низ цевката и стигнува до пумпата.

Над земја, цевката е поврзана со топлинската пумпа. Топлинската пумпа може да се нарече и „превртен фрижидер“. Содржи течност за ладење со ниска точка на вриење. Топлината од канализацијата е доволна за таа течност за ладење да испари и да стане гас. Пумпата го компресира овој гас и му овозможува да се кондензира, ослободувајќи топлина што ја загрева водата на 50 до 70 степени Целзиусови, што е доволно за загревање на домаќинствата.

Како што споменавме, бриселската канализација се протега низ околу 1900 километри тунели. Мапите покажуваат дека тунелите се различни по големина, некои помали, а некои поголеми, што ја одразува сложеноста на улиците што се протегаат над нив.

Сепак, не сите тунели во канализациониот систем на Брисел се доволно продуктивни за да се користат за греење. Истражувањето на Универзитетот Libre de Bruxelles проценува дека околу 35 отсто од градот може да се загрее со топлина добиена од канализацијата. Иако ова може да изгледа како мал процент, ако се потсетиме дека греењето во овој град е еден од најголемите емисии, јасно е дека доколку 35 отсто од домаќинствата почнат да ја користат водата од канализацијата за греење, вкупните емисии би биле значително намалени.

Слична иницијатива постои и во други градови

Главниот град на Белгија не е сам во својата идеја да почне да користи отпадна вода од канализациониот систем за загревање на голем број домаќинства.

Во Париз веќе една деценија се зборува дека веќе искористената вода може повторно да се користи, а таа за греење во училиштата. Се проценува дека на овој начин може да се произведе околу 70 отсто од топлината потребна за загревање на париските училишта.

Некои градови веќе почнаа да спроведуваат слични механизми за затоплување. На пример, некои делови на Ванкувер користат отпадна вода за греење, што ги намали емисиите на стакленички гасови од греењето во тие делови на градот за дури 60 проценти. Интересно е да се забележи дека идејата за загревање со повторна употреба на вода беше можеби најраната имплементирана во Ванкувер, така што топлината добиена од отпадната вода дури се користеше за загревање на Олимпиското село за време на Зимските олимписки игри што се одржаа во оваа град во 2010 година.

Покрај овие што ги наведовме, има сè повеќе други градови во светот, како Глазгов и Ротердам, кои имаат можност на овој начин да ги намалат емисиите што се создаваат во процесот на греење.

Во денешно време, кога борбата против климатските промени е во полн ек, се бараат различни начини за намалување на емисиите на минимум. Патот како таков е комплексен, а едно од решенијата што често се занемарува е користењето на вишокот енергија генерирана во други процеси. Овој пример на одличен начин илустрира како дури и нешто сосема банално, како топлината на водата што тече низ одводот, може да се користи и да придонесе за намалување на емисиите на стакленички гасови.

Извор: Клима101/https://nationalgeographic.rs/