За три години Никола си купи стан без кредити: Кога луѓето ќе слушнат како штедел, НЕ ВЕРУВААТ, но има финта

фото:Printscreen Youtube 

„Читав текстови за луѓе кои со плата од 15.500 денари можат да заштедат за шопинг и - целосно им верувам! На пример, пушач троши 50 евра месечно на цигари, што е 600 евра годишно.

Од каде им на луѓето 600 евра? Eте од каде, ако не пушат и постојано штедат, ќе ги имаат тие пари. Исто така, луѓето ме гледаат зачудено кога ќе слушнат дека си купив стан за себе, на 35 години, без кредити и позајмици. И тие не знаат како сум успеал. Затоа сакам сè убаво да објаснам“ - вели Никола и објаснува како дошол до неговиот имот пред три години. Неговото признание гласи вака:

„Да не се лажеме, имав луда среќа во несреќните деведесетти бидејќи отидов кај тетка ми. Таа беше Гркиња и живееше со чичко ми на Халкидики. Од средно училиште, секое лето седнувам во превоз и правец до Грција. И тука започнува „ринтањето“. Во тоа време сè уште имаше драхми во Грција, па затоа работев за локални Албанци и Грци кои продаваа крофни. Договорот беше сличен на денешниот - 100 драхми по крофна одат кај мене (денес е 50 центи), а остатокот на сопственикот. Земаа големи пари. Некои Албанци, и оние што гореа на плажа цел ден, знаеја да земат по сто марки на ден. Бев млад и не можев да се жртвувам толку многу, а сонцето не беше многу добро за моето здравје.

Работев секој ден од 10 до 14 часот. За тоа време, денес би земал околу 40 евра. Понекогаш продолжував и работев цел ден, па ќе имав многу повеќе пари. И така најмалку два месеци. Станувам наутро, одам на плажа, се пржам на сонце, продавам, се враќам кај тетка ми околу 15 часот, пијам два литра вода и се смирувам. Албанците беа навистина неуморни.

Не е ни чудо што тие денес ја држат половина од Грција. Вредни, организирани, цели семејства доаѓаа и работеа. Кога ќе се вратам во Србија, си купувам нешто, но мало. Остатокот го ставам во кутијата. Јас бев средношколец, потоа бруцош на Филолошкиот факултет и ништо не ме спречуваше да одам и да работам. Моите родители имаа ниски плати, просветни работници, живеевме тешко, но се согласивме дека моите пари нема да бидат потрошени и дека ќе ги чуваат во кутија. Така беше, парите ги ставија во банка. Каматните стапки тогаш беа огромни, не како овие денес - не се исплати да заштедите нешто на сметката. Некаде по 2000 година, може да земете сериозни пари од банката за 10 години заштеда, со камата, што не е мала. Тие се искачија на седум или осум проценти. Денес е невозможно. Додека студирав, работев за некои ситни пари, живеев со моите родители, секогаш ја трошев таа плата, беше невозможно да се штеди. И така ми дојде 35-тата година и имам фина цифра во банка. Недопрена. Можев да купам убави работи, нов автомобил, но не. Решив да се обидам да купам стан.

Точно, најдов мал стан на 15 километри од Белград. Цената на станот е 26 000 евра. Тоа е сè што имав. На кој и да кажам дека не сум закупец е шокиран. Па, од каде станот за тие години?… Е од тука потекнува станот… Крваво заработен на грчките плажи во најдобрите години. Само така е возможно. И, се разбира, немаше како да успеам ако не беше тетка ми кај која спиев. Да заклучам - познавав многу синови мајки и татковци кои носеа нови фенси патики, додека сите жалевме во мизерија. Сега ги нема никаде на картата. Не знаеја како да ги искористат парите “, искрен е Никола.