Жан Пол Сартр за катастрофалниот земјотрес во 1963: „Скопје не е филм, не е трилер во кој го погодуваме главниот настан. Тоа е концентрација на човековата борба за слобода...
Во земјотресот загинаа 1.070 луѓе, повеќе од 4.000 беа повредени, а 80 отсто од зградите беа уништени или оштетени.
За да стигнете до улицата Дамаск, можете да одите по улиците Будимпешта, Женева или Софија, преку улицата Москва и улицата Лондон, а потоа да свртете кон Прага. Или од Каиро, Алжир и Анкара, преку улиците на Рим, Атина или Њу Делхи, по улиците на Дрезден и Варшава, а потоа заминете на улицата Виена.
Целата оваа рута во Скопје е оддалечена само еден километар.
Ваквото именување на улиците беше симболичен гест на благодарност кон светот по катастрофалниот земјотрес што го уништи главниот град на Македонија на 26 јули 1963 година. Вкупно 87 земји испратија хуманитарна помош, пишува Ал Џезира.
На местото каде што имало ниви и ливади биле изградени бараки за луѓето кои останале без домови. Вака се создаде мрежа од триесетина улици во денешната скопска општина Карпош. Скопје е наречено „меѓународен град на солидарноста“.
Викторија Николовска живее во улицата Хашка. Таа не сака да се сеќава на страшните моменти од земјотресот, но вели дека духот на солидарноста се уште се негува на овие улици.
„Земјата се тресеше. Луѓето умираа. Сè беше уништено. Целиот народ излезе на главниот плоштад. Ние кои го преживеавме земјотресот ретко зборуваме за тоа меѓу себе. Не сакаме да се навраќаме на тие страшни слики и спомени. Овде, во овие улици, живееме во хармонија и си помагаме“, вели таа.
Земјотресот во Скопје во 1963 година бил со јачина од 6,1 степени.
За неколку дена по земјотресот, 35 земји побараа од Генералното собрание на Обединетите нации да ја вклучи помошта за Скопје на својот дневен ред. Помош во форма на пари, медицински, инженерски и градежни тимови и храна понудија 78 земји.
Познатиот уметник Пабло Пикасо ја подари својата слика „Глава на жена“ (1963), која беше изложена во новиот постземјотресен Музеј на современа уметност во Скопје.
По земјотресот, тогашниот претседател на Југославија, Јосип Броз Тито, упати порака со сочувство до Социјалистичка Република Македонија:
„Заедно со сите народи на Југославија ќе се обидеме да ја ублажиме несреќата што ја снајде вашата република. "
Алберто Моравија, еден од водечките италијански романсиери:
„Скопје не смее да остане само весник за неговите први маки, туку мора да биде одговорност на сите нас, на сите луѓе кои денеска или утре ќе станат Скопје преку слични нови непогоди. "
Жан Пол Сартр, еден од водечките фигури на француската филозофија и литература:
„Скопје не е филм, не е трилер во кој го погодуваме главниот настан. Тоа е концентрација на човековата борба за слобода со резултат кој инспирира понатамошни борби и неприфаќање пораз.
