Зошто добрите и праведните се мачат и страдаат, а на „поганите“ сѐ им оди од рака? Отец Рафаел даде христијанско објаснување

Отец Рафаел одговори на едно од вечните прашања, зошто на добрите луѓе често им оди лошо во животот

Многу луѓе се прашуваат дали е во ред праведните и примерни христијани да се борат во животот, додека некои грешни луѓе кои не се плашат од ништо и немаат јасни цели, сè им оди добро.

Често, луѓето се прашуваат дали е во ред поединците да живеат распуштен начин на живот, да лажат, крадат, да се впуштаат во пороци и да се одречат од својата вера, а потоа на крајот од својот земен живот се каат и одат во рајот и поминуваат на ист начин како луѓе кои ја задржаа верата и се спротивставија на искушенијата.

За ова зборуваше и отец Рафаел. Слушајте ги неговите зборови.

„Кој страда заради Христа, добива благодат“.

„Неволјите им се даваат на праведните за да се подобрат, а на грешниците неволјите им се даваат за очистување. Гревот не се чисти без страдање“.

Отецот вели дека ако се работи за сериозен смртен грев, како што е чедоморството, не може едноставно да се исповеда, бидејќи покајанието подразбира болно страдање од неволји, а во оние неволји што му се дозволени на грешникот, му се дава можност да се очисти. 

„Исповедта е повеќе за будење на свеста дека сме згрешиле и дека бараме помош и прошка. Во тајната на исповедта на покајникот му се дава сила, т.е. прошка во вид на залог и сила да го поднесе покајанието. , можеби не е конкретно изречена, но секако ќе биде дадено од Бога да се издржи до крај. Тоа е покајание. А таа неволја, не само што е пожелна, туку и спасувачка."

Отец Рафаило вели дека има разлика кога Бог дава маки на праведник и кога му дава на грешникот.

„Страдањето на праведникот уште повеќе го охрабрува и прославува, а кога човекот е „небожник“, тогаш му се прават посебни искушенија кои треба да му ја скршат гордоста. Тие обично се многу тешки, заморни и никој не може да ти помогне затоа што Бог им дозволил. Ниту светец. „Паган“ залудно се моли, мора да молчи и да страда. Обично ова покајание трае додека не се скрши духот, гордоста целосно не се разнесе и човекот плаче, но молитвено, за да неговата молитва се слуша со неговиот лелек. Тоа е тежок процес, тешка терапија, но спасоносна. Секоја друга варијанта не води кон спасение. Но, ако човек ја премине границата и влезе во зоната на духовно мртвите, неспособни за покајание (не го мери човекот туку Бог), ги трга рацете од таков човек, па меѓу луѓето се вели дека Бог ги крена рацете од него“.

Кога ќе видите дека лоша личност прави секакви работи, мисли, зборува и постапува лошо, треба да се ослободите од таа личност. Веќе е сериозно затруена зона и нема божји благослов, Господ се повлекол. А кога ќе видите дека на добрата душа и оди малку лошо, знајте дека Бог ја ставил раката на него, дека сиот гној на доброто, од душата, од коските, се истиснува, а тоа се обично болни процеси, но не треба да жалите затоа што сигурно ќе оздрават, и во овој и во задгробниот живот. Животните борби нè избавуваат од вечното мачење. Она што човек го трпи во овој живот е мирен сон во споредба со она што би го чекало во болната вечност.

Стил/Манастир Подмајн