Зошто тагата боли толку многу?

Тагата е непријатно чувство кое се јавува кога проценуваме дека не можеме да влијаеме на ситуацијата на загуба или кога таа загуба е неизбежна или веќе настанала. Чувството на тага трае и не може едноставно да се „исфрли“ од себе.

Чувството на тага на сите ни е познато. Губењето на нешто важно за нас, без разлика дали тоа е личност, материјална работа, па дури и социјален статус, доведува до чувство на тага.

Зошто ни е потребен период на жалост?

Периодот на тагување всушност се однесува на периодот што е потребен за да се прилагоди на новата ситуација по загубата. Бидејќи околностите во нашата физичка средина се сменија, нашата ментална состојба сега треба да се прилагоди на тоа. Во зависност од тоа колку ни е значајна загубата и како го поминуваме тој период, може да трае подолго или пократко и може да биде помалку или повеќе болна.

Потиснување и негирање на тагата

Не само што е болно да се помине период на тагување и да се помири со загубата, туку за некои луѓе е и тешко да се види тажна личност. Понекогаш е тешко да се издржи туѓата тага, па луѓето често чувствуваат потреба да развеселат тажен човек и да го „извлечат“ од тагата. Оваа постапка, која најчесто се прави со најдобра намера, долгорочно не му помага на ужалениот. Таа тогаш само ја потиснува или ја продолжува својата тага. Иако на свесно ниво може да изгледа како личноста да не размислува за својата загуба и добро функционира, на несвесно ниво, емоционалната потреба што се јавува со тагата не се задоволува.

Ако некое лице не сака да ја прифати својата тага, може да ја потисне или негира. На овој начин, тагата само се чини дека ја нема, но личноста потоа може да доживее други симптоми кои навидум немаат никаква врска со таа тага, а всушност се последица на тоа неизразено чувство. Многу често, неизразените чувства поттикнуваат развој на психосоматски реакции – на пр. главоболки, гадење, болки во стомакот итн.

Исто така, личноста е почесто напната и може понасилно да изразува други емоции кои не се директно поврзани со загубата. Кога личноста која ја потиснува тагата е лута или исплашена, нивната реакција може да се засили со тоа што всушност не ја искажува емоцијата што ја чувствува силно некаде длабоко во себе - тага. Дополнително, дури и кога личноста не сака директно да се занимава со темата на загубата и избегнува да зборува за неа, избегнувајќи луѓе и ситуации кои го потсетуваат на тоа, темата за загуба, болка или тага ќе се појави во соништата или на некој друг начин. Човек во секојдневни ситуации кога реално не треба да чувствува тага може да се чувствува како да е „измиен од бран тага“.

Емоциите, без разлика дали се пријатни – затоа уживаме во нив и сакаме да ги чувствуваме што е можно повеќе, или непријатни – па повеќе би сакале да бегаме од нив, ни се важни. Тагата ни кажува колку нешто ни значело и колку е важно да си помогнеме да го прифатиме животот и себеси без она што сме го изгубиле. Ова бара време, сила и поддршка. Понекогаш се чувствуваме како да го немаме тоа во нашите животи, па не се осмелуваме целосно да ја почувствуваме нашата тага, но и покрај тоа колку е болно и тешко, важно е да знаеме дека периодот на тага има крај и дека ќе дојде порано ако се грижиме за себе, ја изразуваме својата тага и добиеме поддршка и љубов од оние околу нас.