Не просеше за себе, собираше пари за сиромашните: Најдобриот човек на светот

За време на Втората светска војна, Димитров Добрев го изгубил слухот речиси целосно, и секој ден патувал 25 километри на патот од своето село за Софија, носејќи облека што ја направил за себе, за да моли во бугарскиот главен град.

Сепак, тој не молел за себе, бидејќи успевал да преживее со 80 евра пензија.

Сите пари што тој ги собрал во својот живот (околу 40. 000 евра) им беа донирани на сиропиталиштата кои не беа во можност да ги платат сметките.

Тој не задржувал ниту еден цент од тие пари.

Неколку луѓе го нарекуваа „Светиот Бајловс“, според името на село во кое се родил. Тие го нарекуваа и  „Добар Татко“ и за граѓаните тој ја претставува најнесебичната љубезност што постои.

Вакви луѓе се реткост и непроценливо богатство. Не е се до парите секогаш. Добрината не познава граници!