Поради сликата на изгладнето дете и мршојадец кој го демне, фотографот се самоубил: Тоа што тука и тогаш се случило го прогонувало до смрт - судбината на детето е подеднакво тажна

Голем број луѓе ширум светот го критикуваа фотографот Кевин Картер затоа што не му помогнал на дете во Африка. Подоцна се обиде да се оправда и објасни дека не смеел да допира други поради потенцијалот за заразни болести, а во своја одбрана додал дека чекал околу 20 минути мршојадецот да ги рашири крилјата и да летне, пред да го избрка и оставајќи го детето да продолжи кон центарот каде што може да добие храна.

Сепак, оваа сцена, која дури и беше наградена со престижни награди, беше преголем товар за авторот и неговата душа. Една година подоцна, тој си го одзеде животот, оставајќи срцепарателно писмо како последно збогум.

Кевин Картер добро го познаваше мирисот на смртта. Како член на клубот на четворица храбри фотографи, кои снимале настани во Јужна Африка во ерата на апартхејдот (расна сегрегација), видел тешки сцени и бил сведок на уште потешки човечки судбини.

И тогаш се случи нешто од што не можеше да се опорави. Оној што за него беше последниот исклучен прекинувач на овој свет.

Ја избрка птицата, запали цигара и заплака

Беше 1993 година и Картер отпатува во Судан за да фотографира сцени на глад, кој ја пустошеше земјата. Исцрпен по еднодневната работа во селото Ајод, се упатил кон отворената савана. Таму слушнал тивко липање и наишол на прегладнето дете кое паднало на пат кон центарот за помош и храна. Веднаш ја извадил камерата, но додека го фотографирал детето, во близина слетал многу голем мршојадец.

1. A mother hiding her face as she puts her children on sale (Chicago USA, 1948). pic.twitter.com/gV0OU7fXlV

— Raghu (@IndiaTales7) November 11, 2024

На Картер наводно му било советувано да не го допира детето поради ризик од можна болест, па наместо да му помогне, тој поминал 20 минути чекајќи со надеж дека птицата што го следела ќе ги рашири крилјата и ќе одлета. Тоа не се случило, па Картер ја избркал птицата и продолжил тивко да гледа додека детето го продолжува своето болно патување кон центарот.

Седна, запали цигара, се сврте кон Бога и заплака

„Њујорк тајмс“ ја објави фотографијата, а милиони читатели сакаа да дознаат што се случило со детето, додека Картер беше жестоко критикуван затоа што не му помогнал на девојчето што го фотографирал.

Оваа болна сцена набрзо предизвика огромна дебата за тоа кога фотографите треба да интервенираат.

Детето починало од маларија, Картер се отрул со јаглерод моноксид

Подоцнежните истражувања покажале дека детето преживеало, но починало 14 години подоцна од маларична треска.

Картер доби Пулицерова награда за својата фотографија, но темнината после тој ден не ја напушти неговата душа.

Во јули 1994 година, тој си го одзел животот со труење со јаглерод моноксид на 33-годишна возраст. Зад себе остави проштална белешка во која меѓу другото пишуваше: „Извини. Болката на животот ја победува радоста до таму што радоста веќе не постои... Ме прогонуваат живи спомени од убиства, трупови, гнев и болка... на гладни и ранети деца, на полицајци кои лесно пукаат, на убијци и џелати...“.