Зошто Тито беше погребан два пати? Решена најголемата мистерија (ВИДЕО)

Четириесетгодишнината од смртта на Врховниот командант на Народноослободителната армија и партизанските одреди на Југославија, како и доживотниот претседател на СФР Југославија, Јосип Броз Тито, се прослави на 4 мај, 2020 година.

Бројни дилеми, контрадикторни ставови, дијаметрално различни историски проценки, но и бесконечно имагинативни и често пати целосно бесмислени теории на заговор за идентитетот, важните моменти од животот, датумот и причините за смртта, местото, начинот и дури и со бројот на погреби на „најомилениот син на нашите народи и националности“…

Меѓутоа, со децении, јавноста беше најинтригирана од необичното и крајно неочекувано отсуство на идеолошки симбол на гробот на претседателот Јосип Броз Тито.

И така, доаѓаме до многу интересна и „мистериозна“ „Куќата на цвеќето“, која се наоѓа во репрезентативниот комплекс и на многу начини исклучителен просторна Музејот на Југославија.

Во центарот на зградата има саркофаг со импозантни димензии, изработен од бел скапоцен мермер, тежок дури девет тони, под кој се наоѓаат остатоците од доживотниот претседател на СФР Југославија, Јосип Броз Тито.

На саркофагот, исто така, над сите очекувања, има само исклучително едноставен и концизен натпис кој гласи:

„Јосип Броз Тито 1892-1980“

И тука, во очите на теоретичарите на заговор, започнува вистински заговор.

Во овој момент, важно е да се истакне дека Јосип Броз Тито, во текот на повеќедеценискиот период, со целосна согласност и ангажман на неговите соработници, многу прецизно и темелно го изгради култот на сопствената личност, што се манифестираше со бројни активности, издигнување на споменици, именување институции, компании, улици, плоштади и градови, со воспоставување на „Штафета на младоста“ и општата идолопоклонство на Претседателот на Републиката кој се закануваше дека ќе прерасне во еден вид обожавање на смртна личност.

Заменувајќи ја монархијата со Република во 1945 година, југословенците се чини дека не успеале или одбиле да се одречат од феноменот на „владетелите“ во повоениот период, овој пат без престол, доживотен водач и идеолог кој видел или научил сè, во личноста на Јосип Броз Тито.

Но, да се вратиме повторно во отсуство на токму таа „мистериозна“, очекувана и имплицитна идеолошка карактеристика на претседателскиот саркофаг.

Имено, изворот на сите „дилеми“ и „мистерии“ е во тоа што, над сите очекувања, на гробот на Тито, за жал, нема петокрака! Со други зборови, како можеше да се случи да го нема тоа обележјена комунистот?

И така, доаѓаме во ситуација дека скоро од самиот ден на погребот на претседателот, кој беше 8 мај, уште во 1980 година, премногу често преку медиумите и публикациите се раѓааразни и нај бесмислени теории на заговор што „ја откриваа мистеријата до недоволно информираната јавност“-Отсуството на идеолошки белег на гробот на Тито под кој постигна една од најзначајните и секако најконтроверзните државни кариери во текот на втората половина на претходниот век, во регионални, европски и светски контексти“.

Ако ги оставиме сите тие теории на заговор и толкувања на самопрогласените експерти настрана, за момент, и внимаваме исклучиво на историски извори и факти, ќе дојдеме до следниот исклучително едноставен и вистински одговор на прашањето зошто нема да најдеме никаков идеолошки белег на претседателскиот саркофаг во Куќата на цвеќето во Белград.

За да се открие оваа непостоечка дилема и „мистерија“ во науката, потребно е да се потсетиме дека уште во 1960 година, за време на неговиот престој во Соединетите држави со намера да присуствува на седница на Генералното собрание на ООН, другарот Тито изрази желба да ја посети Елеонор, вдовица на претседателот Френклин Д. Рузвелт, да му оддаде почит во градината на нивниот семеен дом каде беше погребан американскиот шеф на државата од периодот на Втората светска војна.

Освен официјалните пишани извештаи на членовите на југословенската делегација и бројните извештаи за медиуми, исклучително списание во продукција на „Филмски новости“, некогаш југословенско, а денес премногу богата српска национална архива на документарен филмски материјал, сведочи за таа посета на особено интересен и вреден начин.

Исто така, вреди да се напомене дека претседателот Рузвелт е погребан во монументален правоаголен саркофаг, изработен од бел мермер, кој се наоѓа во кој се наоѓа во самиот центар на цветната градина на неговиот поранешен семеен дом.

На саркофагот, за чудо, нема идеолошки или државни симболи, освен едноставен натпис во кој се содржани името и презимето на починатиот, како и годините на неговото раѓање и смрт.

За време на посетата на домот на семејството Рузвелт, претседателот Тито го изрази своето неприкриено воодушевување за едноставноста на гробот на еден од најважните светски државници од претходниот век, а во следните години, во неколку наврати, рече дека би сакал да почива во центарот на својата цветна градина. Саркофаг направен од бел мермер со само концизен натпис кој го содржи само неговото име, презиме и прекар, како и годините на раѓање и смрт.

И така беше сторено.

Цветната градина на претседателот Рузвелт беше симболично „копирана“ во Белград, во зграда наречена „Куќа на цвеќето“, која, на некој начин, ја опфаќа приватна југословенска претседателска градина засадена со разни убави цвеќиња и други растенија.

За да може југословенскиот доживотен претседател, исто како и неговиот американски „колега“, да се одмори под отворено небо, тој беше вешто дизајниран и потоа се договори саркофагот со остатоци од Тито да биде поставен директно под сткленик во „Куќата на цвеќето“, со други зборови под „отворено“ небо.

Она што е необична љубопитност се однесува на фактот дека „најголемиот син на нашите народи и националности“ беше погребан два пати, во текот на еден ист ден.

Кога, на 4 мај 1980 година, спикерот на РТВ Белград, Миодраг Здравковиќ, преку солзи објави дека другарот Тито починал, започнала „битката“ на инженерот Драгомир Гавриловиќ со времето. За само седумдесет и два часа, колку што му беше на располагање, требаше да се конкретизира површина од 200 м2 во „Куќата на цвеќето“, во која би биле опфатени гроб, простор за поворка и трибини за неколку стотици високи гости од целиот свет.

И покрај исклучително краткиот рок и исцрпувањето, сè беше завршено на време - во раните утрински часови на 8 мај 1980 година. За оваа пригода беше подготвен монументален надгробен споменик, изработен од мермер од Аранѓеловац, тежок дури девет тони.

Како што подоцна во неколку наврати сведочеше инженерот Гавриловиќ, „беше јасно дека (мермерната плоча со тежина од девет тони) може да се постави само на гробница со кран, а таквиот долг и неизвесен чин нема да биде многу ефикасен пред светските камери“. Одлучивме да се стави маска наместо вистински надгробен споменик, исто така мермер, но многу полесен “.

И додека, благодарение на телевизискиот пренос, скоро целиот свет го следеше погребот на претседателот Тито со збогум на многу светски функционери, во „Куќата на цвеќето“, инженерот Гавриловиќ се плашеше „нешто да не излезе од контрола. Се прашував што ако свежо залепените плочки (од кои е направена мермерната маска што требаше да го симулира претседателскиот саркофаг) почнуваат да паѓаат? ˮ.

Сепак, за среќа, сè помина без непријатни изненадувања. Кога фотоапаратите се симнаа и државниците излегоа од комплексот, последниот чин на претседателскиот погреб започна точно во 16:30 часот. Овој пат, без присуство на јавноста и официјалните лица.

Ковчегот со остатоци од претседателот Тито, кој пристигна од Љубjана во Белград, три дена пред тоа, беше изваден од гробот, покриен со бакарна маска и повторно се спушти на дното. За да може претседателот Тито да почива што е можно по мирно, над градите беше поставена бетонска плоча, а над тоа беше поставена и мермерната, со тежина од неверојатни девет тони, поставена над неа.

Така, само во доцните вечерни часови на 8 мај 1980 година, во присуство на само неколку луѓе, конечно беше завршен погребот на претседателот Тито.

И така, доаѓаме до еден многу едноставен и историски одговор базиран на факти на повеќедецениското прашање за тоа зошто не постои петокрака ѕвезда на саркофагот на претседателот Тито.