Добил 40.000 евра отштета бидејќи му било досадно на работа
Поради здодевноста на работата, еден човек помислил дека заслужува отштета и на крајот успеал да добие 40.000 евра отштета ...
Сите сме доживеале барем еднаш едноставно да не знаеме што да правиме со себе на работа, талкајќи наоколу или ѕвонејќи по телефони. Некогаш, буквално ништо не може да се направи во одредени занимања, па остануваме настрана, гледаме низ прозорецот, можеби се плеткаме по социјалните мрежи на компјутери и чекаме да дојде моментот на слатката слобода за да избегаме од се.
Меѓутоа, постои разлика. Состојба која настанува кога досадата влегува во фаза на депресија или болест, а тоа е сосема спротивно на исцрпеноста, која доаѓа по претераната работа која го доведува телото до граница на издржливост. Еден Парижанец, Фредерик Деснар, добил 40.000 евра компензација од својот работодавец, француски производител на луксузни парфеми.
Овој човек станал технолошки вишок во 2014 година откако му се слошило и отсуствувал од работа седум месеци. Неговиот адвокат тврдеше дека го навело да доживее епилептичен напад додека возел, што го предизвикало инцидентот и го оставило во кома неколку дена, по што бил трајно болен. Со оглед на тоа што порано беше многу зафатен работник и апсолутно се посветувал на својата работа, се држеше настрана откако неговата компанија загуби голем договор, поради што времето го помина работејќи за претседателот на Интерпарфумс.
Три години имал по дваесет до четириесет минути работа дневно, а во исто време никому не му било важно дали ќе стигне навреме во фирмата. Тој ја опишува својата функција како одење во пеколот. Како што објави Ле Монд:
„Веќе немав енергија за ништо. Се чувствував виновен и се срамев што земав плата буквално за правење ништо. Имав впечаток дека сум невидлив во друштвото“, додаде Французинот.
Виктор Биелебау, адвокатот на Деснар, пред судот изјави дека постои поврзаност помеѓу работата, или недостатокот од неа, со сериозно влошување на здравјето на работниците. Во тимот за одбрана на компанијата, адвокатите тврдеа дека Деснард никогаш не спомнал дека му било досадно во текот на четиригодишниот период, додавајќи дека, кога веќе немал што да прави во текот на овие години, зошто не му кажал и на некого?
Деснард потоа се жалеше до Судот за работнички права, барајќи отштета од 360.000 евра. И покрај тоа што компанијата тврдеше дека Деснар не се пожалил за време на неговото време во фирмата, судот се согласи дека може да се конституира како форма на вознемирување на работното место, додека оваа одлука беше прифатена од Апелациониот суд во Париз.
