Фотографијата на најдобриот тенисер на сите времиња Новак Ѓоковиќ веќе една деценија привлекува внимание.
Најдобриот тенисер на сите времиња, Новак Ѓоковиќ својата тениска кариера ја започна под надзор на познатата Јелена Генчиќ, која е и една од најзаслужните личности за спортските успеси. Поранешната спортистка го препозна талентот кај момчето кое имаше можност да употреби рекет и првпат да ја удри топката на Копаоник, што подоцна во животот ќе го направи најдобро на светот. За тоа колку била важна Јелена говори и најавата на Новак, која пред 10 години го означи почетокот на агресијата на НАТО врз СР Југославија.
Пред точно 25 години започна бомбардирањето на Југославија, а пред 10 години на вчерачен ден Новак Ѓоковиќ покажа едно од местата што за него има неверојатна вредност. Се фотографираше покрај ѕидот во кој првпат ја удри топката... „Спомени. Ѕидот на кој првпат удрив тениски топчиња со Јелена Генчиќ. Уништени од бомби, но сепак таму“, Новак напиша на англиски.
Токму во бомбардирањето многумина наоѓаат изговор за силата што Новак Ѓоковиќ ја искористи за да ги победи противниците на теренот. Имаше 12 години кога Југославија беше бомбардирана без одлука на СБ на ОН и сето она што го доживеа во текот на 78-те дена агресија го формираше како личност. За ова често зборуваше за српските медиуми, но и за странци на кои им го покажа засолништето каде престојуваше!
„Ние сме во засолништето под станот каде што само разговаравме. Секоја вечер ја поминавме овде најмалку 14-15 ноќи за време на бомбардирањето. Лудо е кога ќе помислите колку луѓе имаа во ова засолниште и се кријат од опасноста воздухот. Остатокот е исто како пред 20 години“, рече Новак и се обиде да се сети колку луѓе имало во прифатилиштето: „Се обидувам да се сетам, целата зграда, над 50 станови беа во зградата. многу луѓе. Нема многу простор. Мали тунели одовде, вратата би била затворена во случај на пожар, детонација, експлозија...“
Ѓоковиќ бил во прифатилиштето заедно со членовите на неговото потесно семејство. „Сега се изгледа поинаку, долго време не сум бил тука, не се сеќавам на многу работи. Бев многу мал, во страв, се плашев. Емотивно беше тешко, не знаев што може да се случи со моето семејство. Се сеќавам дека во првите неколку дена имаше многу страв и трепет, солзи, страдање.А по пет-шест дена луѓето почнаа да пеат, да играат карти и да ја прифаќаат реалноста со која се соочуваат“, се сеќава тој за време на разговорот.
Првите денови од бомбардирањето на НАТО беа особено тешки за семејството Ѓоковиќ. "Тоа не се случи првата ноќ, но се случи на втората или третата вечер. Ме разбуди експлозијата, звукот на скршеното стакло. Мајка ми падна, удри со главата во радијаторот и се онесвести. Татко ми викаше „Ноле, твоите браќа! Сè уште немав 12 години, но бев најстар, ги одведов Марко и Ѓорѓе на улица, бидејќи немаше засолниште во нашата зграда, па истрчавме до зградата на тетка ми!“ се присети Новак, а потоа продолжи: „Тоа беше три часот наутро, на улиците се гледаше чад од бомбите. Паднав, ги изгребав рацете и колената и слушнав како урнатините се тркалаат кон мене. Го кренав погледот и видов двајца ловци Ф117 како минуваат. Мета им беше воената болница, ја погодија со два проектила и експлозијата беше на 500 метри од нас. Се се тресеше од ударот. Траума е, и денес се плашам од ненадејни звуци, алармот ме тера да скокнам!“
