Во картите кралот Срце е единствениот кој нема мустаќи: Зошто?
Сигурно нема човек во светот што барем еднаш не играл карти
Дури и да не сме љубители на игри со карти, сигурно нема човек во светот кој барем еднаш не играл карти. Шпилот од 52 карти е добро познат низ целата планета, а ликовите на кралевите, дамите и џандарите денес се скоро универзални, и секако се препознатливи насекаде.
Во врска со добро познатите „трикови“, историчарите сепак шпекулираат дека овие карти со четири знаци - баклава (каро), детелина (треф), лист (пик) и срце (херц) претставуваат четири средновековни слоеви на општеството. Детелините на тој начин ги симболизираат селаните затоа што детелината е храна за свињи, листовите се аристократија (како шило на копје, симбол на витези), баклава - богатите, а срце се црковни старешини.
Сепак, личностите на кралевите што биле на картите, особено се измениле, а еден крал се разликува од другите затоа што е единствениот кој нема мустаќи!
Кралот Срце
Тој првенствено го претставувал Карло Велики - Франкискиот крал кој бил крунисан во 800 година, првиот император на Франкската империја и првиот император во Западна Европа по распадот на Западното Римско Царство.
Потоа Чарлс VI луди. Интересно е и тоа што во повеќето палуби срцето на кралот е единствено без мустаќи. Причината за тоа треба да се бара токму во начинот на производство на овие карти. Некој помалку вешт производител направил лош дрвен калап и со тоа го сменил оригиналниот дизајн на картата. Царот на тој начин ги загуби мустаќите, а неговата првична секира беше заменета со меч. Некои во тоа ја видоа намерата овој крал да го претстава Чарлс VI Лудиот (тој немаше мустаќи) и кој беше психички болен и за кого се шпекулира дека се самоубил себеси прободувајќи се со меч. Затоа оваа карта понекогаш се нарекува „крал на самоубиства“.
Од каде доаѓаат картите?
За тоа како картите стигнале до Европејците и денес постојат повеќе теории. Најверојатна е дека допатувале од Кина, Индија и Персија и тоа сосема сигурно во втората половина на 14 век, бидејќи од тогаш почнуваат првите црковни забрани кои ветуваат пекол на секој кој би се коцкал и потклекнал пред оваа „ѓаволска работа”.
Составот и изгледот на шпиловите се разликувал од држава до држава, а слично било и со бројот на картите. На пример, италијанските шпилови имале 56 карти. Вообичаениот шпил од 52 карти кој денес е најраспространет води потекло од француските карти од 15 век.
извор:alo.rs
